во (предл.) - есен (имн.)

Потоа ранодневницата во есен кога се почнува повторно сеидба.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Велат дека е најубаво во есен да се живее во Софија и тоа секој ќе го потврди кога минал една есен во овој град, се додека не ја надвиснат првите есенски магли, некаде во ноември.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Всушност, во есен, човек во Софија се чувствува како да се наоѓа во некоја воздушна бања.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
В пролет, лете и в есен повеќе отколку в зима.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кон половината на третиот месец, во есента се одржа судење за убиството на авалеџијата и за опљачканите пари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од своја страна ГШ на НОВ и ПО на Македонија не поведе британска воена мисија бидејќи на територијата на Куманово-Врање-Црна Трава постоела посебна британска воена мисија Mulligatawny која заминала уште во есента на 1943 година од Дебарца со Шарпланинскиот партизански одред.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Како војник бил заробен од Германците, но успеал да избега од логорот и преку Белград да се врати во Македонија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во есента на 1940 година заминал на отслужување на воениот рок во Сараево, каде го затекнала фашистичката окупација.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пред почетокот на Народноослободителната војна се вклучил во народното студентско движење и во активностите на МАНАПО.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По матурата, во есента на 1934 година заминал на правни студни во Белград.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Никогаш не сум биле во ситуација да припаѓам кон втората категорија. 21 февруари Утрово, татко ти, сосема обично, ми кажа дека сум згрешила во датата на твојот роденден: - „Зарем не се сеќаваш дека е роден во есен, кон крајот на септември“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Помеѓу неговите краци, помеѓу Горник и Зедница, среде столетни дабови и ореови дрвја, со прочуени бунари за питка вода, се тетоши Загориче, или уште како што ја викаат малечката и населена заветрина - Дупка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа, кога нашите ќе отстапеа во шумата, тие излегуваа од окопите, ги собираа на куп убиените, ги натураа со бензин и ги палеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во сојузничките војни, пак, против Турците, по победата над нив на Алинци, во есента 1912-та, прва во Потковицата навлезе српската војска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Првин бугарските, во есента во 1915-та, а потоа и германските војски, енергични, откако ги прогонија Србите од Потковицата, веднаш ги зазедоа и Чауле и сите стратешки позиции, а падините на ридиштата, и горе над шумата и долу под шумата, ги ишараа со окопи, направија, замјанка и чекаа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
3. Во есен, пак, пак гледана однадвор, Потковицата цела пламнува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но таа не покажа интерес да ги завладее ниту Чауле ниту пак околните редови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Додека, пак, во есен, зима и пролет, до доцна, двата пата се калливи, или замрзнати, и тешко проодни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како и спахиите и тие ја согледуваа непосредната полза од мостот; и во есен, кога ќе надојдеше реката, и во зима, кога ќе нападнеше снег и сè ќе заврзнеше, прилепскиот пазар им стана попристапен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога после, при крајот на војната, српските војски, здружени со француските, се обидоа да ги прогонат, тие цело лето, целата есен и целата таа зима куртулуваа од пешадиските, артилериските и авионските напади.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во пролет и во есен доловите и ендеците се поројни, преку зима замрзнати, а налето само тенка водна нишка, која никогаш не стигнува и да пресуши, се протегнува низ нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Слично на кривоног, заокруглен, измазнет и севезден весел продавч на бои: во пролет зелени, во лето пепелави, во есен бакарноцрвени и во зима бели, ридот истрчува од шумата и продолжува да трча право прудолу и право спрема дното на Потковицата, сѐ додека не се израмни со него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Читателот бездруго се прашува што било во меѓувреме во Потковицата, што се случувало таму од времето кога таа беше завојувана од Турците, во доните деведесетти години на 14 век, па до доаѓањето на Мурад III, во раните деведесетти години на 16 век, во есента 1593 година?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа, Јосифовото затворање стана во есента 1863-та и го држеа до прв ден Велигденски Пости во 1864-та.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Македонските војници, млади селани-партизани, во есента 1944-та, јуришаа по голините за да ги освојат нивните утврдувања, а тие, откако ќе ги пуштеа блиску до себе, ги косеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пази сега, излегуваш од дома, надвор пукнала пролет (некогаш СВОЗ-от се правеше в есен, појма немам) и гледаш запален оган!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Во есента на 2002 година го објавува својот прв дел од автобиографијата Да се живее за да се раскаже и првите 50 000 примероци се продадени само за две недели.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Главно живеел во Мексико и во Европа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Катица Ќулавкова  Скопје, февруари 2012 Eдгар Алан По  УКРАДЕНОТО ПИСМО Nil sapientiae odiosius acumine nimio.2  Seneca Во Париз во есента на 18-, една ветровита приквечерина, уживав во двојното задоволство на размислувањето и на пушењето луле заедно со мојот пријател С.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Оставајќи насекаде по малку вода низ полето и ширејќи се, се губи и се доцедува, а само во пролет и во есен, кога има дождови и луни, стасува и се влева во Голема Река носејќи глина и песок и мешајќи се со нејзината бистра вода како добро и зло.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Обрастен со разно зеленило брегот е убав во секоја доба: во пролет е прошаран со цутови од секакви бои што шират опоен мирис и им внесуваат немир и возбуда на пчелите; во лето се гледаат разни плодови кои дрочат на сонцето и ги намамуваат птиците; во есен не се знае кое дрво полична боја има; пламтат лисјата како оган; зиме покриени се со бели пулајки, реси и чипки.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Глава преврзана, Румке мори, со сина шамија, Румке, глава преврзана, лице овенало. Румке, очи пропаднале...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Туку дојде во есента, кога ми падоше...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Французите го зазедоа Поградец за време на Првата светска војна, во есента на 1917 година, откако ја формираа, во Корча, Француско-албанската Република, се разбира, поттикнати од своите стратегиски цели.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И така Ервехе се подготвуваше по дваесет години да ја мине македонско (односно југословенско) албанската граница во есента на 1974, една година по смртта на брата си Бубуш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
– И така, чеда мили, во Поградец, во есента на 1940 година, дојдоа повторно италијанските војници – го започнуваше Мајка старото кажување, но секогаш со други зборови, разубавени, без да ја измени, никогаш, првобитната суштина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
3. Забрането празно во празнина Забранета празнина во мазното Забранети еднороги меѓу еднооки Забрането колвање на зборот Забрането качување по јаже Забрането копање во гробишта Забрането солење на потта Забранета пот под јазикот Забранет шум меѓу трските Забранет чекор кон небиднина Забранета иднина на листот в есен Забрането плукање на јавни места Забранет топломер во топлина Забранета магла во ветар Забранет ветар пред метла Забрането слободно паѓање Забранета забрана за забрани Забранет зборот непреќутен, зборен Забрането гракање според „Неверморе!“
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Одаите мирисаат на плодови во есен Имаат ротирачка иднина, од лесен.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Ја благословувам ноќта Го благословувам денот. (Метеори Ми смрзнуваат во дланкиве Додека го толкувам ѕвездениот гердан) Благословувам во пролет Благословувам во лето Благословувам во есен Благословувам во зима.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Летале над езерото, пловеле во него и птиците шатор, кречман, белец, дива патка, превез, креја, гуза, шчипче и шатка, а обично во есен пловеле и летале дивите патки во јата до сто двесте, често проближувајќи се до брегот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Почина во есента на 1943 година.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Осамена во есента молчи далечината.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Кај се сега оние раце нежни што книгана отворена ја милуваа Зад прозорот веќе тивко снежи и снегулки босоноги претрчуваат Кај се сега овие раце бледи толку книги во есента што затворија Зарем веќе над новите редои надвесени занесено се уморија Кај се кај се Јас ги чекам чекам над книгата напуштена да затреперат Но место нив сосем сосем леко по листојте зашумува само ветрот Рацете ги нема нема нежни Прашањето в грло ѕвони испокинато Одговорот надвор снежи Снегулките тажат по нив непрекинато.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Како две рози во есента кои венеат и полека го губат мирисот, да го сочуваат и скријат тие незнаат, а не знам и не сакам ни јас да ја скријам оваа болка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мириси на диви костени во зима, расцветани липи и багреми во пролет, гриз од најцрвените цреши и плав хоризонт во лето, златна боја и мирис на зачини во есен.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги пронајдов твоите очи меѓу замаглените ходници, ме опи твојот мирис меѓу загушливите простори, го осетив твојот допир меѓу острите ладни ѕидови, моите сетила те посакуваа, а моите чувства им дадоа лик на тие немири.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Без каење тргнувам во потрага на неограничени прекрасни можности за живеење, исплетено со бои и мириси, како сонувач, талкач, скитник, живот без пауза, зошто секое погрешно застанување би било крај.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ми скипнале нозете и се скамениле во есента.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Градот се будеше а јас си помислив дека треба да сум среќна што доаѓам во Париз во период кога велат дека е најубав -во есен.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Мајка во есента на 1940 година ги води своите деца во еден ров за време грчко–италијанската војна во Поградец во потрага по излез, спас.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таму, освен цвеќе, има посадено магдонос, лимони, морковчиња, патлиџани и лути пиперчиња, а во есен терасата се претвора во вистинска фабрика за конзервирање на овошје и зеленчук: се печат пиперки, се мелат, се пржи ајвар, се варат слатка и мармелади.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Гарванов и неговите другари биле осудени, и два месеци потоа, во есента 1903 година, биле испратени на заточение199.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Треба да се забележи дека сите тие владини “контрашајки“, полиција, разни стражари и војска, коишто имале за цел да го спречат преминувањето на турско-бугарската граница од страна на македонските комити (за да се зачуваат добрососедските односи со Турција), не важело и за врховистите што токму во времето на Данев масовно ја преминувале границата во есента 1902 година и го дигнале познатото “Горноџумајско востание“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)