во (предл.) - егзил (имн.)

Роман за едно семејство во егзил, на брегот на една река, под една тврдина, во еден град.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со незначителен интерес за пишување, тој се посветуваше без надеж дека нешто ќе заработи за опстанокот на своето семејство во егзил на старите нечитливи кадиски записи...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сакам да ти се заблагодарам од сѐ срце за таа жртва, пријателу”.  „Јас имам мотив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Куќата ја напуштаа како да одат на кратко патување, а не во егзил со непознат крај.  „Сè ќе биде добро”, изговори Карер, повеќе за да си ги успокои разбрануваните емоции и да ја пополни непријатната тишина.  „Тоа го знае само Оној што нè гледа и во оваа темна ноќ”, рече рабинот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Препуштен на читањето на сиџилите и на сите други книги што ја прошируваа вистината за сиџилите, Татко беше свесен дека, во исто време, ја избегнува и својата можна несреќа во егзилот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Откако беше исфрлен од Универзитетот и мина мачни години во егзил и в затвор, кога се врати, му дадоа да работи во тогашните библиотеки.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Трагавме по среќата, во егзил, низ Балканот, избегнувајќи ја судбината што ми се наложуваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Директорот на Институтот, Георгиев, во Јужната Републиката, си ја откриваше својата изворна татковина, по повеќегодишниот егзил на исток, а Татко беше избегал од својата татковина и се наоѓаше во егзил во новата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А сонот е во егзил.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ова особено се гледа во експлицитната белетристика за геј-мажот што се појавила по Втората светска војна на обете страни од Атлантикот: Градот и столбот (The City and the Pillar) од Гор Видал (1948), Срцето во егзил (The Heart in Exile) од Родни Гарланд (1953), Собата на Џовани (Giovanni’s Room) од Џејмс Болдвин (1956) и Возарот (The Charioteer) од Мери Рено, а да не ги ни спомнувам сите нејзини грчки романси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од интимно исповедните ноти како продукт на човек кој припаѓа на редот на авторите во егзил (од 1938 година ја напушта Романија и живее во Франција), она што ми остана во трајно сеќавање е ламтежот од натисокот на проблемите од егзистенционален карактер.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ружди живее во егзил односно живее со пукнатината низ која истекува неговата другост, онаа кон која решил да пребегне, да се изолира, да опстои во самоизгон.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Беше јасно дека Татко во градот крај реката која се влеваше во блиското Средоземно Море и беше вистинска раскрсница помеѓу Европа и Азија, ќе се најде на мегданот на големите борби за превласт помеѓу големите европски истории, коишто на траен начин ќе ја обележат балканската историја, но и историјата на неговото семејство во егзил.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Голем дел од нив останаа непрочитани, се најдоа во егзил во мојата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко и Камилски немаа повеќе што да додадат за зборовите ггурбетt и сурггун, тие ќе си влезеа природно во нивната листа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кај луѓето во егзил брзо во свеста проработува системот на асоцијации, заедно со обземеност од интуиции.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој е во егзил и дома, бидејќи неговата докторска дисертација за педагогијата и развојот на детето, одбранета на Сорбона, е забранета во неговата сопствена држава!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Градот, кој ги бележел своите почетоци уште во времето на Римската Империја под името Скупи на левата страна од реката Вардар, станал и легионерски центар (13-11 година пред новата ера) во време на владеењето на Октавијан Август.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Додека го слушаше Камилски, Татко навраќаше во мислите на празните места на својот незавршен ракопис за Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие апсурди на понижениот ум им се заеднички и на едниот и на другиот лик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше сигурно оти во метафизичката стратегија на Мајка еден од клучевите ќе ја открие историјата на бравата на нашето отворање на првата врата во животот во егзил, а додека спасувањето на татковите книги ќе ја продолжи семејната историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За првпат успеа да го интернационализира палестинското прашање, да придобие и голем дел од американската јавност, која дотогаш ова прашање го сметаше за маргинална бегалска историја, како многу други во Америка!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го помина речиси сиот живот во егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сличен беше и случајот на Тито Јасер Арафат живееше со судбината на својот народ во егзил, со неговите племиња и судири, со неговите надежи и грижи.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа не беше во тек со татковата грижа за големата историја, за преживувањето во егзилот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинците од 1969 година кога Арафат го презеде раководството на ПЛО не видоа бел ден во нивната окупирана земја, нивната судбина остана непроменета.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓу Палестинците и Израелците започнува нова серија преговори за воспоставување на автономијата во Рамалах, дел од Јордан и Газа, од кои ќе бидат евакуирани Израелците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сепак јас продолжив: - Арафат ја водеше палестинската револуција со својот силен вознес на крајот исцрпен од ситните тактизирања, за да биде понесен од лажната стратегија на малите чекори која му беше некогаш наложена како пат на враќање од егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сетив на пораката на еден од Дарвишовите стихови, кој беше толку близок со мојата егзилска судбина: Ѕвездите се зборови кои блескаат... погледај ги, ќе ја прочиташ сета наша историја: овде се родивме меѓу огнот и водата - и ќе се родиме одново во облаците кај синиот брег...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во целиот преостанат дел од животот длабоко во мојата свест одекнуваше синтагмата - нема враќање од егзил, нема враќање од егзил, нема враќање од егзил!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Веруваше дека е можен мирот со чесните што ќе му овозможеше враќање во родната земја со Палестинците во егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидуваше како моќен и мудар арапски раскажувач да ја долови суштината на палестинската драма, со сета своја афективна моќ да фасцинира и придобие што повеќе приврзеници.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Настојуваше да му даде живот на палестинското движење, на својот народ во егзил во својата земја и надвор од неа, вешто владеејќи со противречностите на биполарната епоха, но да побара излез и од крајот на оваа епоха.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш Фејсал Хусеини, во еден документ, составен во 1988 година, повикува на создавање на Палестинска држава крај Еврејската држава и создавање на влада во егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На 1 август 1994 година Јасер Арафат триумфално влегува во Рамалах, (по 27 години минати во егзил) мирно гратче крај Мртвото море.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При првата средба во Струга, со доверлива искреност, која мигум се воспоставува, сведочеше за неговиот егзил, за првите минати години во Галилеја, за трагичната 1948 година, кога по нападот на Израел, ќе го доживее крајот на рајот на детството и ќе започне неговиот егзил, кој ќе трае до крајот на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Создавав во свеста хаос од илузии од кој подоцна тешко излегував, го завлекував своето семејство, го изневерував можниот татков пат, чија цел беше во егзилот како да се спасуваме од стапиците на судбината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев така предодреден да ги барам во животот моите сопатници во егзилот за кои немаше враќање...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но Палестинците, како и самиот Арафат најмногу, ја имаат вродената моќ да создаваат симболи за да ја поднесат трагичната реалност: седиштето на претседателот Арафат стануваше симбол на мачното опкружување, на страдањето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мајка ја беше понела врската клучеви од куќата крај Езерото и напуштената куќа крај Јонското Море од нашите предци, светите книги Коранот, Библијата и Талмудот, покрај кои ја шепотеше тивко молитвата на сите вери кога ја минувавме границата, а Татко неколкуте главни книги од својата подвижна егзилска библиотека, како и неговиот започнат проект, ракописот за Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во овие стихови како да беше раскажана сета судбина во егзил на големиот Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чувствуваше на мигови како Мојсие, кој мораше со години да се подготвува во егзил, за да го осмисли реалното враќање во ветената земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но јас тоа и не го очекував. на - Арафат - продолжи Дарвиш - остана нашиот тотален симбол.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Појде во пресрет на смртта во егзил во својата Палестина, слободна во соништата, оставајќи ги последните траги на својата легенда.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем не беше сличен и со Бургиба, кој ја освои слободата за својот народ, но кој на крајот ја губи неговата доверба!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе се најде со семејството во егзил во Либан, каде што за првпат ќе го разбере значењето на зборот татковина, потоа на зборовите, војна, бегалци граници, чија реалност ќе го следи до крајот на животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш веднаш прифати: - Арафат не се прослави со воени битки, ниту во егзил ниту во татковината, но тој беше нашиот голем победник во борбата за одбрана на правото за постоење на Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас охрабрен продолжив: - Јасер Арафат во поновата историја на владеењето во светот, во најголем дел од XX век, но и почетокот на XXI век, како да настојуваше да наложи нови вредности.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаме значи предочување на персонажа што персонифицира профил од балканската почва, во која се втиснати бројни тајни на страдањето: „...во тие бујни, побелени коси се криеја големите архиви на балканската историја на нашето семејство во егзил” – бележи авторот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И не ретко, таа, кога била сама, во неизвесни и тешки времиња за семејството во егзил, тивко им говорела на светите книги, им поставувала прашања!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Семејството истрајуваше, и во земјата и во егзил, но по цена на долго и мачно страдање.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Како што ќе се види подоцна, во семејната хроника во егзил, овие два предмета си го оправдаа своето место во чунот, на местото на предвидените Таткови книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Без каталогот на Ла Ринашенте, таа како да си го беше загубила капиталниот дел на библиотеката со кој ѝ се одржуваше рамнотежата со сите други Таткови книги, во градењето на стратегијата на опстанокот на нашето семејство во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се разбира, обете патувања, по многу години, извлечени од некогашниот историски контекст, можеше да се сметаат за помалку значајни епизоди, но во историја­та на нашето семејство во егзил, тие можеа, во времето на погромите, особено патувањето во Италија, да се сме­таат за сомнителни настани кои тешко можеа да им се објаснат на тогашните идеолошки умови, а да се немаше после­дици врз спокојот на доселеничкото семејство кое постоја­но трагаше по рамнотежата помеѓу напуштената и новона­се­лената земја. ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Судбината ја понесе Ервехе, со новото семејство, во егзилот балкански.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко сега реши да ѝ го раскаже на Мајка, како што си беше, своето прво заминување во егзил и како татко му сакал да го спречи, како што тоа го чинела неговата мајка, дваесет години подоцна: „Каде заминуваш, сине?“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Знамето, во егзил, доколку било откриено, во некои околности, особено во времето кога минувавме низ емигрантското чистилиште, можеше да има тешки последици за судбината на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во тие бујни побелени коси се криеја големите архиви на балканската историја на нашето семејство во егзил, на илјадагодишното страдање на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само во егзил може да зборуваат тие што сонуваат од двете страни на границата – пекол.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Па зар ова не беше пресудата на судбината, по шеесет години егзил, да му се овозможи враќањето на моето семејство во егзил, на родната грутка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во неговите стра­ни­ци беше продолжено среќното време од детството кое го живееше во Солун, крај својата вујна, чудесната Италијанка Клементина која засекогаш ја задржа во спомени­те како мајка, подоцна како светица, во својот живот во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајкините солзи беа најтешките капки на судбината кои таа, по цена на силно внатрешно страдање, ги задржуваше потиснати длабоко во себе, во својата мајчинска суштина, како силни знаци на страдањето и на издржливоста, со крајна цел да се одбрани семејството, како тивка победа над поразот на кој бевме осудени во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Значаен настан во историјата на Татковата библио­тека во егзил беше кога неговиот пријател Климент Камилски му донесе монографија за сликарот Марк Шагал, од една изложба во Париз.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко тогаш го бараше материјалниот клуч, а Мајка ја отвори вратата на куќата во егзил со еден од клучевите на нејзината мистична врска.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Читањето во семејството беше еден од дофатливите облици на среќата, на семејната радост во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
По малку како дури сега да си го поставуваше прашањето: која беше Мајка, по речиси половина век брак, од кој најголемиот дел минат во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа остана во последната куќа на нашето семејство во егзил, со сега запустената врска со клучеви, од напуштените куќи крај морето и крај Езерото, но сѐ уште со пустата надеж дека некој, сепак, ќе им ги најде вистинските брави.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Судбината во егзил е голем чин на самување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На залезот од животот, кога опсесивно се трага по некакво помирување со нереализираните илузии, небаре задолжен од семејната судбина во егзил да ја допишам хрониката, оставена со пораките од Татковите книги, како можен тестамент за новите патишта на идните разгранувања на семејството, постојано ме обзема чувството за еден неисполнет долг кон Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа, Мајка, херојот на нашите опстојувања во егзил, го замислуваше враќањето во земја­та, а јас опсесивно ја враќав кон заминувањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се наоѓаа на крстопатот на своите спомени, во балканските времиња збиднати во далечната 1917 година, кога Татко, на прагот од младоста, ја започнуваше својата долга линија во егзилот, својата отоманска и турска врска, а Мајка, во цутот на детството, ја започнуваше својата „грчка врска“, во Солун.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Остана во таа мисти­ка, во потрагата да дојде до нешто конечно, дефинитивно, што ќе го доближи до формулата за спасот на семејството, овде, во родната земја или во егзил, па макар на другиот брег од Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Макар што идеа од спротивните полови на судбината во егзил, имаа животи со спротивставени разлики.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А сега, овој Рус, со чудна судбина во егзил, слична на неговата, му го доближуваше Езерото, од кое Татко сакаше да се оддалечи, следејќи го патот на јагулите... VII Спасените јагули, напати сплотени едни во други, напати во колона, водени од силниот инстинкт, спасувајќи се од семожните стапици од природата и луѓето, го продолжуваа вечниот пат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Слушајќи како се соочуваа јагулите со патот кога на земјата постоеше Атлантида, и како откриваа заобиколен пат по големата фрактура на планетата Земја, тој се обидуваше во својот забрзан асоцијативен тек на имагинацијата, толку силна во егзил, да го најде следејќи го патот на јагулите, патот кон својата загубена татковина.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сигурно ќе ги понесе во душата и како во хербариум ќе навраќа на спомените од Езерото од минатиот живот каде што ја остави мајка си на родниот праг на куќата, на гробовите на предците, на тие извори на трајната меланхолија во егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И јас, како и Татко некогаш, како сето семејство во егзил, ја наследив судбата низ парадокси.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Посебно судбината на семејството во егзил!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
XXIX Изгреваше сонцето на нашата најсреќна недела во егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Си ја споредуваше сопствената судбина во егзил со течењето на оваа река.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тоа можеше да биде само тој! Стариот семеен пријател Гури Порадеци, нашиот успешен спроводник во егзилот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко како да добиваше храброст да истрае во својот живот во егзил кога го слушаше Игора Лозински како му зборува за неговиот пат до Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, по сѐ што видов и доживеав, имајќи го Сталин зад петици, во егзилот земски, и по пристигањето во мојата последна татковина Езерото, мене јанѕа ме прогонува. Не дај Боже, не дај Боже...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Јас бев на самата судбинска точка, каде што според некогашните таткови претпоставки, започнуваше и завршуваше патот на јагулите, патот на семејството во егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го слушаше во ноќта на заминувањето на јагулите својот нов пријател од руските далнини како се вдлабува во описот на преобразбата на јагулите, не престанувајќи да мисли на сличната судбина на луѓето во егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кабаков е во егзил, без татковина, тој со себе го носи целиот свој пекол во бескрајноста на слики и сензации кои ги инсталира секаде каде што е поканет.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Солта мигрира секогаш во егзил, секогаш дома полигамна, двополна, тој сол, таа сол...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Проблемот што го покренувате во врска со погрешно преведениот збор за мене нема само семантичко значење, туку оди многу подалеку во мојата потрага по идентитетот на моето семејство во егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се враќав на Балканот посиромашен за неколку најубави години од животот, далеку од семејството во егзил, кое ми беше мала, незаменлива татковина, но побогат со ново искуство во животот, со нови пријатели.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Татковите книги, тие беа самиот негов живот, историја на семејството во егзил, историја на едно големо страдање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но патот не беше лесен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Татковиот живот во егзил се одвиваше од фрактура до фрактура, од прекин до прекин, предавајќи се со своето семејство на фугата на егзилот: раскина со својата земја, раскина и со Цариград, со ветувачката иднина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Честопати го читам вашето писмо што ми го упативте на 10 мај 2000 г. и размислувам за неговата содржина, особено за фрагментот за тишината, која до крајот ги држеше обединети моите родители во нивниот полвековен заеднички живот, во најголем дел минат во егзил и во израснувањето на нивните шест деца.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И за неа, како и за сите во семејството во егзил, важеше неумоливата вистина дека човек умира толку пати колку што губи еден од своите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Животот на семејствата во егзил е обележан од неочекуваната игра на парадоксите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Обично за луѓето во егзил се вели дека зборуваат најчесто на јазикот на срцето (мајчиниот јазик), на јазикот на лебот (јазикот на другиот во егзил), но ретко кој зборува на јазикот на душата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бевте во право кога велевте дека во текстот беше изразена толку силно хармонијата на еден маж и на една жена низ нивната тишина за што тешко можело да се најде друг пример, слика на една чудесна убавина, која трансцендирајќи секаква друга конкретна реалност, ја чини вистински амблемска.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Стануваше непроценлив, вистински дел во потрагата по полнотата на вистината на балканското семејство во егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тој во егзил не ги криеше само своите француски книги, туку и знаењето на францускиот јазик.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Елен Лејбовиц следејќи го раскажувањето на мојата балканска сага, на семејството во егзил, покажуваше интерес да навлезе, да ги разбере причините за војната.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но кога н напушташе засекогаш, нашиот татко, како да ми ја оставаше во наследство својата француска врска која подоцна ќе му овозможи да ја открие и одржува цариградската за да му заврши животот во егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во нашата куќа во Скопје крај реката Вардар, во тивките квечерини започнуваше да изгрева чудесна тишина, која можеше да се слуша, да се препознава, да се гледа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Оваа книга за мене станува вистинско откровение.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да не бевме семејство во егзил, во потрага по патот на враќањето во родната земја, јас можеби и никогаш не ќе пишував.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не престанував да си го поставувам прашањето зошто Елен Лејбовиц не престануваше да ми пишува, да навлегува сѐ подлабоко во тајните на моето семејство предадено низ литературна транспозиција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ваш бескрајно благодарен и со восхит кон вас Луан Старова XXV Семејството во егзил е мала тврдина на опстанокот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа ја беше разбрала длабоката смисла на постојаното мајкино прашање-рефрен: дали ќе има војна, дали ќе има војна!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За моите книги говореше турскиот писател Недим Гурсел, кој живееше во Париз, во егзил од 1971 година по тогашниот руч на генералите и се прослави со својата прва книга претставена од компаратистот Етијамбл, Едно долго истанбулско лето (Un long t d Istanboul).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Го мина животот во егзил, во Романија, во Австрија! Се врати во Албанија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Како и во случајот на татковото албанско, така и во Видаловото еврејско семејство во егзил, среќата на едниот припадник на семејството ја хранеше среќата на другиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Двапати во историјата на XX век САД ја спасуваа Европа од самата себе, од фашизмот и од власта на тоталитарните идеологии.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Фијаското на пансрбизмот во егзил го принуди Михаиловиќ да изјави дека ја прифаќа идејата за југословенски федерализам.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Приврзаниците на оваа школа потекнуваат од различни таботи: некои од нив пред војната беа федералисти (на пример, Земјоделската партија, додека мнозинството се состои од луѓе што својата кариера ја граделе бранејќи ги автократијата и централизмот на кралот Александар".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На тој начин, сметале аналитичарите, "Владата во егзил, иако присилена да ја прифати идејата за Југославија и идејата на федерализмот, не ја напушти својата примарна цел, нејзините аспирации да обезбеди повоена српска хегемонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Партизаните ја прифатија оваа идеја како движечка сила во нивните планови за нова структура на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неговата подвижна библиотека во егзилот за секое значајно дело и настан во неговиот живот беше свртена кон потрагата на идентитетот на својот народ, за неговото илирско потекло, историската изолација во која гледаше причина за постојаниот егзил на својот народ од кој не беа изземени тој и неговото семејство.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Последните мо­зоч­ни удари му ја смалија моќта на говорот, а имаше уште толку многу да ни каже, да ни ги открие и најскриваните тајни од својот живот во егзил, особено од цариградското време, кое за нас остана мистерија!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А кога започнаа првите умирања во егзил, започна да се смалува и нашиот облак на небото.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Од 62 години живот 55 помина во егзил во Турција, Франција, Белгија, Англија, САД, а се­дум­те преостанати години ги помина во родната Албанија, во составот на Отоманската Империја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)