Еве, мој пријателе, јас би завршил со инаетот, не можејќи да му го утврдам местото во трајната балканска меморија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
[...] На денешните системи за ВИ можеме да гледаме како на една точка во еволуцијата на ВИ (споредено со еволуцијата на природната интелигенција, од амебата до човекот).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ова се случува низ целата еволуција, некои од потресите во еволуцијата предизвикаа револуции во општествата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Згора на тоа, формалистите вметнуваат извесен вид подлежечка структура на лингвистичкиот систем и извесен вид на поредок во еволуцијата на јазикот, додека Дерида претполага безгранична шаховска табла и рандом, случаен развој, без некаков крај.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Патот на јагулите му се виде како моќен излез од границите, во еволуцијата на животот на планетата Земја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Инаетот повеќе може да се насети во човековиот инстинкт, во делот на неговата анимална природа, недовршеноста во еволуцијата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
„Секој обид во еволуцијата да се најде нешто што е максимирано наидувал на неуспех“, согледува Кауфман.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)