во (предл.) - дивина (имн.)

Трет предзнак Во дивина едноставна, а така совршена, се загубивме, изморени веќе, ова патешествие крај нема.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Или си завивање на волк во дивина па ноќта бледнее до задната ѕвезда.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Човекот беше испотен, а од Дрина доаѓаше студен ветар; пријатен и чуден беше допирот со топлиот изделкан камен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Појавувањето на џипот во дивината полека стана обична работа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Гледан отстрана, неговиот бел и смело извиткан лак изгледаше секогаш одвоен и секогаш сам, а го изненадуваше патникот како необична мисла, заталкана и фатена во карпите и во дивината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сега единствено ноќта се движеше во душите на двајцата луѓе привиени над нивниот осамен оган во дивината; мракот молкум се вовлекуваше во нивните жили и тивко им баботеше во слепоочниците и зглавките од рацете.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Ама - зошто си вака сама во дивината?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)