Камуфлирањето на шефот на бандата во девојка, во ред, но камуфлирани се и сите други лица во драмата: од дигањето на завесата гангстерите се појавуваат “во okno.mk | Margina #26-28 [1995] 106 фрак”, преправени во “светски луѓе”.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Лулупешку се подига, гледајќи во девојката која и натаму спие, си ги брише рацете: - Убаво ми велеше мама – „Апсолвирај на време.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
А ноќе пак се спушта во креветот и во девојка се претвора.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Александар еднаш се чукна во девојка облечена во зелен свилен фустан која немаше повеќе од дваесет години и весело играше со еден гардиски потпоручник, веројатно нејзин врсник За малку ќе го собереше еден гардиски капетан кој со својата дебелка госпоѓа смешно се трудеше да постигне елеганција во движење.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Беше вљубен во девојката Теменуга и, при тие епилептични напади, постојано ја молеше да му даде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се потсеќам на зборовите на пријателот, сепак со задоволство загризувајќи го богатиот сендвич со шунка и домати, додека околу мене уважените учесници на собирот „Литературата и општеството“ весело наздравуваат до следната средба. – Колега, јел видите ово јебозовно дупенце – ми се обраќа новосадскиот професор, експерт за културолошки дилеми, но јас веќе отсутен, ѕурам на друга страна, во девојката во црн фустан, што лебдее меѓу потните гости како ластовичка во белузлавата магла на летната квечерина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Гледам како ѕидот се менува во палми и потоа одеднаш во девојки што играат хула, и ѕидовите тука дишат, и сега од палмите настануваат мажи и сите ладала од палми се свртени кон мене, - Дојди, ваму, девојко, прешалтај.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)