Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Во една неодамнешна студија за развојната улога што ја одиграле старогрчките математичари со цел да се постигне „предност во војна“, John Onians го разгледува вградувањето на милитаризираната свест во Западната културна продукција.9

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но, далеку од простото отфрлање на општествените и естетски вредности на западната култура, деструкциската уметност ги разоткрива нејзините структурни принципи.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ја известија дека Мијалче Тодоров починал во војната со Германците, некаде кај Кратово...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Козарите и козите, со натежнати вимиња, маршираа како вистински победници во војната.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тие беа подвижните резервоари со течна храна за овие луѓе кои по победниците во војната итаа кон големиот плоштад на главниот град на Републиката.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се случуваше, во војната, кога бевме сами, а мајка ми помлада, таа и самата да се породи, без ничија помош.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Но досега не беше се соочил со ваков жесток отпор ниту во војната кога беше воен комесар, ниту во слободата како прв човек во градот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ги прочита и овие наслови: „Фараонот Чанга заврши во својата пирамида со козите; Чанга задушен во воени скривалишта со своите верни кози; Чанга открил непознат излез од тврдината; На Балканот, по убивањата во војните, продолжуваат убиствата и процесите против козите. Нема мир на Балканот...“

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Мајка ми, како во војната кога војските тропаа на вратите, прва појде да отвори.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Настана повторно смеа. Службеникот повторно се најде во небрано, но овој пат не сакаше да се предаде: – Имало кози кои учествувале во војни.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се плашеа стратезите на револуцијата од непредвидливиот бес на оние со кои победија во војната, ја изведоа револуцијата, ги обединија луѓето и завладеаја во земјата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Белка е сосема бела, Сталинка, односно Слободанка, е бела со кафеав врат, и Грда е бела, со црни дамки. – Учество во Народно Ослободителната Борба? – изусти расеано службеникот. – Какво учество, бе магаре, во војната. Козите не се луѓе? – го прекори шефот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се разбира, Варшава, која даде големи жртви во војната, е сета во споменици, железни спомен- плочи и слично, кои новите генрации го потстуваат за тоа дека овој град - маченик, страдалник и херој, некогаш физички уништен од Хитлерова Германија, успеал да се издигне од пепелта на уништувањето: поубав, полн со сите свои знаменитости од минатото, кои биле, кои и денес се украс на овој град.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но во војната кога мажите ги одвеле на фронтовите, немало кој да ги обработува градините со ружи, па тие се оретчиле, а по војната тешко се обновувале.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но, ќе го речам и ова: во војната сé може да се случи.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Верувате дека на луѓето лошо им се пишува? Кога сите луѓе би одбиле да одат во војна, тоа е мошне просто, би рекле: „Јас не одам.“

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Сите луѓе во светот само треба да отидат до општината и да кажат: „Знаете, јас не сакам да одам во војна“.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

„Суперпроводлив Индикатор на Подсвесни Аномалии. Се употребуваа во војната за да се откријат подморници и за напипување на непријателски кибер системи“.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Како доброволец заминува во војна 1914-та; на боиштето се покажал како херој и се здобил со тешки повреди на главата.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

На 17 и 18 октомври во војна стапиле Србија, Бугарија и Грција.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Добро подготвени и со висок морал, војските на балканските сојузници напредувале бргу.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Поттик за зближување на балканските држави биле италијанските напади на османлиските поседи во Либија (триполитанска војна 1911) и османлиската ангажираност во војната, а посебно поддршката која Австроунгарската дипломатија и ги давала на Албанците за формирање на албанска држава на сметка на соседните балкански држави.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Веќе кон крајот на VI век Словените ја преминале р. Дунав, а Византија, ангажирана во војната на исток со Персија, не можела да се спротивстави на словенско-аварските напади.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Оваа влада, сѐ до влегувањето на Грција во војната на страната на Антантата, формирала и своја војска во која најголемиот дел биле Македонци.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Сето тоа било причина балканските држави да ги забрзаат преговорите за склучување на сојуз.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Македонија повторно била поделена и со фронтовската линија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Ги задржала северните граници на Сава и Дунав.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во овој дел на Македонија особено силна била српската пропаганда со која раководела владата од Крф, српскиот штаб во Солун и комесарите на владата и полициските службеници на теренот по градовите и селата.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во 171 г.пне, Рим влегол во војна со Македонија, позната како Трета македонско-римска војна и траела од 171 до 168 г.пне.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во 968 во војната меѓу Бугарија и Византија се замешала Киевска Русија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

МЛАДОТУРСКА РЕВОЛУЦИЈА Во XVIII век Османлиската Империја ја зафатила процес на дезорганизирање на државниот и општествениот систем и трпела воени порази во војните против Австрија, Венеција и Русија од 1716 до 1792 и ги изгубила Крим, Банат и некои азиски покраини.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

По бугарското влегување во војната (14 октомври 1915) Бугарија го зазела делот на Македонија под Србија и источниот дел на Македонија под Грција.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Според нив претставниците на сојузниците на Блискиот Исток не биле наклонети за соработка, бидејќи тие не можеле да сфатат дека: „а) СОЕ може да игра важна улога во војната и дека, б) најголемиот дел од оваа работа не може да се изврши од претставници на британската националност и дека во сите случаи работата подобро ќе биде извршена од националностите на односните земји.“

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Влегувањето на СССР во војна претставувало сигнал за комунистичките партии за вооружена борба.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

7 За да се реализира тоа се барало да се убедат сојузничките влади да издадат наредба на нивните претставници и да ја нагласат улогата што СОЕ ќе може да ја игра во војната.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Другарот Чапаев ја забележа нестрпливоста на помошник-министерот Алал Комби кој беше дојден на оваа позиција, не само според малцинскиот клуч туку и според заслугите во војната.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Така беше и во војната. Силната интуиција дека е на вистинската страна, никогаш не го изневери.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Не знаеше тој ништо за оружјето, но имаше слушано негде дека во војната Италијанците носеле сосем мали, кратки пушки, па заклучи дека пушката што ја пронајде е италијанска.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тоа татко ми никогаш не би го направил, па и во војна.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Со него учеа заедно основно српско училиште, бугарска прогимназија во војната, а по ослободувањето тој се изгуби во некое средно - техничко или стручно - занаетчиско училиште, додека повеќе не го делеа мегданот на граничната полјанка меѓу двете маала, зашто и така веќе не се играше со парталава топка ами со напумпан фудбал и не се трчаше по ретката трева бос ами со износени кондури од постарите, кое браќа, кое татковци, кое заробеници кое борци.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Затоа измислуваше секакви начини не само да не ја викаат туку и да не ја пишуваат така; во тоа ѝ појдоа на рака невремињата што дојдоа и честите преселби; па така, додека се симнуваа од планинското село и одеа од едно место во друго, на Дуде и успеа кога слегоа в град да се запише на училиште под друго, всушност малку изменето име, изговарајќи се дека крштелното ѝ е изгорено во војната.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Така требаше да постапуваат и со малолетниците во војната, - забележа Фоте, прибегнувајќи кон една од своите споредби.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Не сум неопределена во војната, туку во рубриката „националност“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Со други зборови, не губете време. 1) Напишете параграф кој ќе се појави во приказна или роман, непосредно “пред” откривањето на лешот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

4) Опишете зграда видена со очите на човекот чиј син штотуку е убиен во војна.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во војна културата не е на приоритетно место, природно, знам, не се бунам.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Од морална гледна точка не би било во ред да објавиме такво нешто, сега кога вашата земја е во војна...

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

За чашата негова се говори дека чашата била полна ѕвезди, и дека на папок личела, и дека во неа Соломон ја гледал судбината своја и ја црпел мудроста своја, како од книга, и дека таа му велела како да постапува во војна а како во мир.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Другарката Басотова смета дека станува збор за забуна, или обично препознавање, или пак само намера да се оцрни името на наш виден учесник во војната.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Бев дојден да и ги објаснам поединостите околу месечната помош што ќе ја добива поради нејзиното учество во војната. (По вторпат денес се присетувам на овој случај!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Размислете за тоа кога ќе си идете дома“, ги беше посоветувал.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Во војните раѓањата и смртта не ги почитуваат воспоставените норми.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Таа никогаш и од никого на барала додатни објаснувања зошто кај неа доаѓа да бара помош или да преноќи.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Посебно ми паѓа тешко фактот дека оваа измислица треба да компромитира познат учесник во борбата за слобода", нагласува во своето сведочење другарката Басотова.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Можеби поради нејзиното присуство не само во собана туку и во моите размисли?) Всушност во објаснувањата во кои непотребно се бев вплеткал избегнав една голема глупост, посакав во еден момент и себеси да се спомнам како жртва на оние многу чудни одлуки што не ги донесува здравиот разум туку насмевката или своеглавоста на моќникот. (А нели, неупатените се уште и мене ме сметаа за моќник) Но за среќа навреме се сепнав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ниту еден од потписниците на нашата заедничка молба (а на Таша никој не и спомнал за правата со кои се здобила како учесник во војната) не изрази резерви во смисла на ова што ти го спомна.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Отидоа во војна и берачите на маслинки.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ги бараа и оние земји што војуваа и оние што не беа во војна.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Што дека во војната, кога војската ги испусти лозјата и немаше ни вино ни ракија, се правеше со боза! не женеа?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Кхм, откаде тој кај вас? Јас такви мостови во воздух дигав, во војната, кога бегавме...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Дедо Васја колку што имаше сили, се загледа во речната темнина и нерешително рече: - Мост, веројатно. Железничарски.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Утробата сал му ја истурил... Потоа Рушит, сиот во позлата бојна, од чија што песна и свирба трепереа уши: опитен човек во војна.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Секако, нови стилови на хипермажественоста се имале појавено кај геј-мажите многу порано, по Втората светска војна; изгледа во тој период се популаризирале преку новите друштвени мрежи што не сакајќи се создале благодарение на масовните мобилизации во војната и на баровите во крајбрежните градови што ги опслужувале припадниците на војската.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Број на население, број на мобилизирани, број на загинати во војните, број на умрени во затворите и логорите на сувите острови, број на раселени и иселени.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тука завршува лозата на мојот чукун дедо кој местото го добил за јунаштвото што го покажал во војната со Полјаците.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

По посетата на пештерата, некогашната партизанска болница, во која сѐ уште има остатоци од дрвени кревети поставени на три слоеви, фаќаме пат за Пили, по старо Винени, единствено село во Преспа кое по грчката катастрофа во Мала Азија во војната со Турција, тука доселија просвиги – бегалци, од Македонците наречени маџири.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тогаш, кога во војната со Полјаците, во 1689 година, при нападот и заземањето на градот Хочим, некој бег се истакнал со јунаштво.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тука се родив, пораснав, замомчив, од тука одев во војни за славата на Алах, Султанот и Турција.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Истрајале во времето, востанијата и во војните, но...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

На тие долги прошетки во ограничен простор, не влегувавме единствено во собата на Херман, во која тој спиеше до заминувањето во војна.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Само еднаш Роза ја подотвори вратата од неговата соба, и пред да ја затвори, рече: “Постојано мислам дека ќе се врати.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

141. Словените од Бугарија и од Македонија најнапред беа само сојузници на Бугарите во војните со Византија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Член е на Комитетот за заштита на конституцијата која гарантира неучеството на Јапонија во војна.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Продолжувајќи да длаби по тие зборови, тој можеше да црвенее, мислејќи на оној ден, кога отстапи, оној ден, кога откажа да биде бригадир, кога ги тресна од земја документите за во Партијата, кога не откаса никаде ни збор за тоа, и кога довербата му остана откината, исто како што може експлозијата од некоја бомба да им ја однесе во војната на луѓето едната нога, или едната рака, и да ги остави сами без неа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Рака на срце во војната имавме другарки во панталони, но тогаш такво беше времето. - Ги прераскажуваше зборовите на командирот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Изгледа сето тоа го знаел Мусли бег, па кога ги изгуби синовите во Чепиговски Мртвици, првин мене, потоа моите, стрика ми Дамчета и татка ми Богоја, ги заплаши дека ќе бидат погубени и тие и сите христијани во Потковицата ако не дадат да заминат во војна, наместо погубените турски синови, дванаесет млади христијани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Потоа, властите се распрашуваа што правел Јован за сето време во војната, дали нависитна тој ја растурил бомбата од Црн Камен, дали одел често на станицата и на Битолско Џаде, и дали тогаш, при одењето од Потковицата, го отворил пред некого од нив куферот или дали само му кажал на некого навистина што носи внатре, во куферот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но како никој жив од Потковицата немаше или нејќеше ништо лошо да каже за Јована, властите се налутија и ги нападија железничарите од станицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Можеби тоа беше давање одушка од макотрпната работа, можеби беше терање инает во војните, со реквизициите, со даночниците и чифликсајбиите, но жителите на Потковицата, со вкоренет оптимизам на луѓе прикрепени за земјата, односно со докрај изјаснета свест дека таа, мајчичката земја, раѓајќи одново и одново го обновува својот и нивниот живот, односно дека освен неа и нив ништо друго и никој друг не е вечен, на сѐ во врска со жетвата му дава одреден празничен призвук.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Денес сме во војна! - Каква војна бе, нели зборот беше дека ќе живееме сто години во мир?

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Најпосле станал една силна мажетина и рекол: - Јас се нафаќам да го победам џинот и да го ослободам изворот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Најпосле царот решил да ообјави во царските зандани, каде што чувал робови заробени во војните, дека секој оној што ќе се нафати да го победи џинот ќе му го подари животот и дека ќе го пушти на слобода.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

А зиме и во војна сите таги се исти.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И тоа е влезено во војната.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ох, да, простете - брзо се извинува. - Вие сте онаа земја што е во војна, нели?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

- Да, ние сме онаа земја во војна - велам. - Жал ми е - вели љубезно и се смешка.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

На чија страна ќе застанат тие во војната која лази по тунелите, им се приближува на мостовите, чука и на нивната врата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Околу него се стегаше обрач на прашања без ред: кој се бореше во војната со митралез, кој ги сочува шумите, кој донесе трактор во задругата ( сега нема трага ни од тракторот ни од задругата), кој држеше предпразнични говори и кого го слушаа луѓето?

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Од под перницата на која спиеше со косите на Јага преку лице го извлече знакот на својата младост во војната, револверто чиј број не беше заведен нигде.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Оваа земја е моја, рабираш? Со крвца сум ја поел во војната.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Фокс беше истурена позиција во војната на умовите, посредник РУЖА” во корпорациските премини.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Му кажа дека нејзиниот брат загинал во војната и дека ги мрази нацистите кои насила го зеле и го спотерале на фронт.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

До крајот на животот, во балканскиот неред и хаос, во војните, омразата, веруваше дека до обнова на светот ќе дојде само преку вистинските книги.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Балканот како да има најмногу варијанти на жртвувањето, во мир и во војна!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Само, одвреме-навреме, ако се земе тоа за порок, играше покер со своите најверни пријатели во градот, верскиот муслимански поглавар Афз Б, угледниот турски интелектуалец и учесник во војната Мустафа С, во еден период министер за земјоделство во првата повоена влада на Народна Република Македонија, како припадник на турското малцинство.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Османскиот парламент бил распуштен од Султанот, конзервативниот политичар Дамат Ферит, верен пријател на Англија, лесно доаѓа на врвот на власта и објавува судско гонење на тогашните државници, наводно одговорни за стапување во војна на Империјата, на страна на Германија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој беше свесен дека изборот на (безопасните) балкански ориентализми што го правеше со Климент Камилски, ќе можеше, покрај другото, да послужи за показ на балканските ориенталисти и балканолози да трагаат по тоталитетот на балканскиот историски процес што нему тешко му успеваше во неговата незавршена Историја на Балканот низ падовите на империите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски се надоврза на претходно изнесените податоци за зборот кодош, запирајќи на личното искуство: Во животот видов многу маки од кодошите, имаше меѓу нив што ги знаев, а ме кодошеа, имаше и кодоши кои не ги знаев, бев нивна постојана жртва во војна и во мир.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Верувајќи дека еден ден, макар предоцна, но секогаш нужно, ќе дојде до еден вид помирување со позитивните текови на исламската цивилизација од XX век на Балканот, по нивното радикално искоренување, како што тоа се случуваше и во Европа по вековните судири, Татко сметаше дека ориентализмите кои живуркаа и не исчезнуваат од балканските јазици, можат да бидат значајни елементи за поцелосна реконструкција за вредностите на некогашниот соживот, кој сам по себе содржел елементи на соживот, кои биле интегрално збришани во војните на XX век.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И секогаш по една таква возбуда, кај него брзо навираа други чувства, се пренесуваше во војната.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

„Но ти можеше да го именуваш така и хирургот што ти го доведов во онаа ноќ во војната.“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Тогаш меѓу нив застануваше еден кловн изгубен во војната, некој Август Рицман со виолина в раце. По затегнатите жици трчаа бели глувчиња.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Заради старост, диоптрија или недостиг на вистински непријател во војна, се одмаздуваа врз сопствените потомци и врз оние кои, во истата земја, на поинакви начини војуваа.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Прифатена е дури и извесноста на смртта, во војна и колежи, само за да не се дојде до соочување со себе, со својата вистинска цивилизациска мерка.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Член е на берлинската Сецесија сѐ до истапувањето 1911. 1914-15 како доброволен болничар во војната слика болнички сцени.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Денес тие своите „права” и „правди” ги побаруваат во војна, правејќи си едни на други зла.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тие се само шанси за нови пријателства, за нивно разгранување и верно одржување во времето...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Атланскиот Океан Аргентина ќе ја довикува со моќта на своите пробојни и универзални метафори на својата родна Шпанија, најдена во канџите на фашизмот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Има пријателства, подобро речено, поддржување на пријателство и на дипломатски преставници на спротивставени земји, некои дури и во војна.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Како да се наоѓавме во земја со која сме во војна, а не во пријателска земја.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се вели оти обично во војните прва жртва е секогаш вистината.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Всушност, само пред четири години - како што Винстон многу добро знаеше, Океанија беше во војна со Истазија и во сојуз со Евразија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Океанија беше во војна со Евразија: според тоа Океанија секогаш била во војна со Евразија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Винстон не можеше точно да се сети на некое време во кое неговата земја не беше во војна, но беше очигледно дека постоел прилично долг период на мир за време на неговото детство, зашто едно од неговите рани сеќавања се однесуваше на еден воздушен напад што, изгледа, сите ги изненади.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Една евразиска армија (Океанија беше во војна со Евразија: Океанија отсекогаш е во војна со Евразија.) се движеше кон југ со застрашувачка брзина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во исто време, свеста дека земјата е во војна, според тоа во опасност, го прави предавањето на власта во рацете на една мала елита природен и неизбежен услов за да се преживее.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Океанија е во војна со Истазија. Океанија отсекогаш била во војна со Истазија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Океанија е во војна со Истазија. Океанија отсекогаш била во војна со Истазија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Уште повеќе се вчудовиди кога откри од една нејзина случајна забелешка дека не се сеќава оти Океанија пред четири години беше во војна со Истазија, а во мир со Евразија. Тоа малку го исплаши.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Сакам да кажам, ние сме во војна“, рече Парсонс.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Кога бев уапсен, Океанија беше во војна со Истазија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Да.“ „Океанија секогаш била во војна со Истазија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој беше предмет на омраза, попостојан било од Евразија или Истазија, зашто кога Океанија беше во војна со едната од тие две сили обично беше во мир со другата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Нема да трае долго“, рече О'Брајан. „Гледај ме право во очите. Со која земја е Океанија во војна?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во тој момент, на пример, во 1984 година ( ако воопшто беше 1984 ) Океанија беше во војна со Евразија и во сојуз со Истазија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во времето кога таа му дојде до раце, Океанија не беше повеќе во војна со Евразија и тројцата мртви мажи мора да ја издале својата земја пред агентите на Истазија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Океанија е во војна со Истазија. Евразија е сојузник.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Океанија е во војна со Истазија !

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Не се сеќавам.“ „Океанија е во војна со Истазија. Се сеќаваш ли сега?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Со Истазија.“ „Добро. И Океанија отсекогаш била во војна со Истазија, така ли е?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Та санџак-бегот управува со петстотини војници, тој оди во војна каде ќе го прати султанот, не мрмори, не се колеба во верноста, Бајазит сигурно го гледа со милост.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Од оние со кои подоцна разговарав и се распрашував за тоа што човек бил Борко во војната, речиси сите се согласуваа дека уште на почетокот, во 1941-та, покажувал храброст, но не некоја храброст сама за себе, туку храброст чиј мотор е во некоја внатрешна амбиција која често не води сметка ни за другите луѓе, ни за другите нешта.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Кај Симона можела да се јави завист и накнадно, со фактот што Борко станал познат човек и фактор, одлучувал за важни работи и во Војната и подоцна, можел да влијае, можел просто да одлучи, ете, да се изгради и една брана и да го потопи Долнец.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ете, и Илинден наближува - длабоко се издиша баба Петра и фати тивко, стишено да пее песна, небаре тажалка по сите во војна заминати.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Некои што како повозрасни, во војната доживеале поголеми трагедии, се обидуваа да ја одвратат од таа врска со него.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Наследиле од нивните родители, кои добро заработиле во војната... правејќи оружје... убивајќи невини... Тоа нивно семејство...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Овде не е така, овде одредено мислење може да произведе и убивање во војната.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Во војнава, под Грунишкиот Вис или „Ерголем“, како го викаа Бугарите, во еден ноќен напад српскиот потполковник Драгутин Радовановиќ со својот револвер го „застрела“ бугарскиот полковник Жеров.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Што ли не се случува во војна?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тие две дамнешни патувања, првото во Грција, во Јанина и во Солун, а второто, во Италија, со Татко, се обидуваше да ги задржи како мигови на вечноста во себе, сосе реликвиите кои не престануваше да ги носи со себе, какви што беа нејзиното сребрено огледало, наследено од мајка ѝ која никогаш не ја видела, каталогот на стоковната куќа Ла Ринашенте и, сега, овие три заборавени знамиња на некогашните држави во војна.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Тоа е една посебна историја за најсреќните мигови во животот на Мајка, историја за нејзината италијанска пролет која живееше со Мајка, во сите други балкански годишни времиња, во војните и во преселбите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Дали поради нејзиното големо страдање во животот, често во ситуација меѓу животот и смртта, особено во војните, со нас децата, беше обземена од мистеријата на душата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Не минало многу време од големата свадба каква што не се паметеше во градот крај Езерото многу одамна, кога со денови и со ноќи се пееле полифониските песни, се пиело и се играло, макар што земјата била во војна и во пустош, а и границите преку ноќ се менувале, започнал да се гаси животот на дедо.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мајка и Татко речиси никогаш не си префрлаа за нечие отсуство или за некој погрешен чекор во пресудните денови за семејството, во војните, во преселбите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ти беше мал, премал, ама си имаше судбина да се родиш во војна.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Нејзината поранешна мисија да го спасува семејството, децата, во војна, се менуваше во мисија да го спасува и во мирот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Видовме ние, во војната, маки за сите вас.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Италија сѐ уште ѝ го држи на Албанија островот Сенсано што ѝ го зеде во војната...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Закопувањето го обавуваше клисарот Нестор кој веќе во војните ја имаше преживеано чумата и не се плашеше од неа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- Во војната е важно животот да се сочува, а потоа сѐ се надоместува... - рече игуменот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Се сакаа со Наќо пред да замине во војна.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Навела дека уште во војната Сојузниците ветиле територијален интегритет; дека сето население во реонот е словенско, дека отаде границата, во Албанија, остануваат повеќе словенски села, отколку од оваа страна албански; дека манастирот е едно од најголемите словенски светилишта.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Растеше по куќите во селово и сите го сакаа, зашто татко му беше загинат во војните, а мајка му сиромашка...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Смешна помпезност, мислеше. Пијам за некаков роденден! Како секој ден во војнава. Крчма, болница, крчма.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Но, сега не беше како некогаш, во војна со разнесени граници.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Човекот подалеку од Езерото, полесно се губел во војни, порази, а овде секогаш преовладувал мирот и човештината.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ќе станеш доктор! Професија и пол. И во мир, и во војна – го чисти ножот.“

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Во Антиката, гласникот е јавен службеник, кој се јавува во војната, во цивилните и религиозните церемонии.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Радувањето над туѓата несреќа, а посебно радувањето што во спомнатиов случај ја исмејувало несреќата на аскерот на Султанот кој бил поразен во војната на Кипар, не можело да помине неказнето.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во болници модни, во кревети чисти не ќе најде почин дружината млада, во војните не се правилата исти, и нема бел бајрак за народ што страда.

„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)

И ти и јас сме биле во војна.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ги зедов ордените што ми ги имаа дадено за храброст во војната со Турците во Мала Азија и право во Костур.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Како се победува во војна?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

„Ако го познаваш непријателот, а се познаваш и себеси, не мораш да се плашиш за исходот на стотици битки.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Му реков: „Можеби во војната и ќе умееш да се поставиш.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Нели, дури ни името не му го спомнуваше? Како да беше мртов. Или загинат во Војната.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Добро, да речеме дека повеќе се плашам одошто ги мразам, но тоа е така, и ќе остане така.“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Вели: „Во војната што ќе се случи, ако до неа воопшто некогаш дојде, овојпат ќе знам да се поставам“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Гледаш оти вистината мораше еднаш да пукне и да прошета пред нас, и тоа без насмевка на лицето!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А сепак, каков-таков, човекот ѝ бил домаќин и маж".

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Иван Степанович, во војна можат да заминуваат само оние кои ги сакаат војните. А јас ги мразам.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Така правеле и топџиите во војна за да не оглуват.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Со завршувањето на војната, луѓето почнаа да си ги бараат сите свои луѓе распрснати кој ваму, кој таму во војната.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тоа го правеа и лекарите во војната: им ги премачкуваа раните на војниците со мед за да не им загнојат.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Не знам во која од овие светулки е душата на син ми што загина во војната”.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ѝ растеше Трајан како што растеа врбите; доаѓаше до работ на смртта и пак оживуваше; растеше во немаштија, во болести, во војни и сѐ издржуваше и сѐ трпеше како што и сега ја трпи раната на раката и слабината останата од гранатата.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Но едновремено додека се задлабочував во читањето и во други осаменички нешта, живеев, би рекол, на посебен, паралелен начин, со живот на еден млад мангуп, во својата “тајфа” која повеќе се интересираше за фудбал и излети отколку за некакво проучување.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа беше кон крајот на војната (поправо, „мојот“ Алжир непрекинато беше во војна, со оглед на тоа што веднаш по крајот на втората светска војна се јавија првите немири што ја навестуваа алжирската војна). 30 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

58 Просторот на глобалниот град постојано е следен од мрежите за надзор и надлетуван од хеликоптери.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Кога безбедноста е поважна од благосостојбата во новите политики на зонирање и кога се случува нејзино целосно подредување кон сеопфатната логика на контрола, може да очекуваме инструментите на автоматска контрола, како што се беспилотните летала како оние кои се користат во војните во Ирак и Авганистан, да се појават и на небото над глобалните метрополи: „наскоро ограничените и црвените зони ќе се создаваат врз основа на логиката на авионите за контрола: просторното планирање ќе треба да ги инкорпорира формите на воздушна глобална контрола и да ги постави за приоритет пред слободата за развој на простори и општества“.59 Доказите за интензификација на граничната контрола во последните години можат да се најдат во наглото зголемување на буџетот за полициските сили; прифаќањето на нови, поинвазивни закони; развојот на пософистицирани технологии за надзор и информирање; построги визни режими и технолошки понапредни патни документи; зголемена соработка меѓу земјите на извор и на транзит и поголемата распространетост на механизмите за следење и контрола и по местото 58 Antonio Negri.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Но тешко можеше да се разберат суштинските причини за вечното траење на војната.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Во почетокот на новиот век војната и се закануваше и на Македонија.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Колку што настојуваше генерално да го согледа текот на настаните во светлината на ангажманот на Европската унија и САД, заплашена тие да не се претворат во војна како претходно во Босна, Хрватска и Косово, таа беше силно внесена и вникната во мојата судбина како човек и писател на една балканска семејна хроника во текот на XX век.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Ми раскажа повеќе необични настани, како козите служеле во мирот и во војните.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Ваш Луан Старова XXXII Елен Лејбовиц покажуваше целосна загриженост за состојбите на Балканот во војната што ја обележа целата деценија на изминатото столетие.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Мојот живот... мојот живот. Јадев трева по планини во војната. Менував служби.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Во разговорите што ги водел со највисоките југословенски политички личности и со намесникот, кнезот Павле Караѓорѓевиќ, Донован бил многу јасен кога истакнал дека Кралството Југославија не ќе може да се надева и да смета на помошта на западните држави ако пристапи кон Тројниот пакт и во таков случај нема да го преживее крајот на војната.