— Самиот ти ме вовлече во вој алабак табури и за јадење да страдам со своите луѓе.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Е, море имаш право, Толе, и главата да ми а скршиш со бардакот, токо да ли е само до мене кривицата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— А бре, ние лели и ватиме виа злани, ќе и дочекаме, токо оти да не печат во вој припек. Не глеаш под сенка колку е горешчина, ами шо прават ниа сиромаси шо се печат намо по нивјето! — одговори другиот и покажа на белите 'ржи по Каленското и Дунско поле, каде се гледаа редици полози и ставини снопје, и откаде допираше оптегната тажна мелодија, песна на вечните робови — аргатите на чивлигот од Малибег.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)