Во занес се изгубила, во своите очи зелени, со пустинска вода измиени, во образите небелени, во веѓите извиени.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се огледувала месечината во бистрината.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
На носот му висела проѕирна капка, во бистрината на таа капка можел да се огледа светот, сето село, планината зад тоа село, дел небо над таа планина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Навистина умот му бил без светлина. Тоа можело да се забележи - во изѕемнатото грло му клокотела смеа слична на липања.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)