Тој не знаеше, бидејќи беше направена кога беше во бесознание.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А Томето, наместо да им се радува, уште повеќе треска ја тресеше, гореше како оган, светлата, сјајна кожа и пожолте, а таа беше во бесознание....
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Градот нема време да се брани: како стражар кому некој му се привлекол зад грб и наеднаш му ставил дланка врз устата, тој губи здив, прави неколку одвај видливи движења и тоне наеднаш во бесознание.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ме нашол во дворот што го метев секој ден легната со висока температура и во бесознание.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)