На Илија Антонов и на кмето од Бучин им ставија по 40 оки олово и ќе ги судат како членови на ВМРО и за „учество во атентато“.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За да ја оправдаат политиката на масовни затворања и прогонувања, тие го лансирале тврдењето според кое немало егзархист во Солун, па и во Македонија во целина, кој не бил, барем морално, соучесник во атентатите.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Но тој немал кураж тоа да го стори, се прибрал дома и не зел учество во атентатите.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Убиениот Иван Бојаџиев бил предупредуван од Трбиќа, интересно е што, кога веќе знаел дека ќе биде убиен, зошто не кажал и точно од кого научил за тоа?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Цветко Трајков (околу 1860-1903) Цветко Трајков бил најстар учесник во атентатите.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)