Само неговата балканска оставина содржи седум илјади страници во седум томови, на којашто ѝ посветил дваесет години од својот живот...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во право си, пријателе Камилски, Книгата на патувањата на Челебија ни го враќа од митската меморија на Скопје изгубениот XVII век, ни ја опишува истава чаршија низ која чекориме, маалата кои опстанале во остатоци, тврдината Кале, Безистенот, Камениот мост, џамиите, амамите, приспособени на денешни потреби...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се договараме: точно во седум, ама ни минута порано, да ја повикам на „овој телефон“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Понеделничкото утро започнува со неочекувано ѕвонење на телефонот уште во седум!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Пресметала точно во седум да влезе в канцеларија. Совесен службеник. Нема што.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Епилог Полната месечина малее; Надојдената вода прелева. (Кинеска поговорка) Денес, во седум часот изутрината, како и секој ден, авторот седна да ги допишува редовите што следуваат па, конечно, да ѝ го види крајот на својата прикаска.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- Еве, стигнав. Да. Во седум, како и обично. Со задоцнување. Да, со такси.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Горе, над нас протатне експресот од Атина, што во седум и триесет пристигнуваше во Велес.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сиот затворенички свет беше сместен во седум кауши, нагмечени без мерка и ред.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пладнето беше врело, а приквечер, точно во седум, од запад дувнуваше ветре.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
ДИМИТРИЈА: Рековме во седум. ПОПОТ: Рековме. ДИМИТРИЈА: Сега е три.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
ДИМИТРИЈА: (Му дава на попот пари.) Догодина во седум навечер. ПОПОТ: Збор да нема.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
ДИМИТРИЈА: За свои пари сакам поп во седум.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)