во (предл.) - петти (бр.)

Забелешка: треба што подетално да се објасни случајот кога обајцата здогледавме некои црвени дрвја немоќни да прозбориме свесни дека црвените дрвја се зборот кој го означува раѓањето на овој културно- историски споменик под заштита на државата дека црвените дрвја се знак за нашето враќање во петтиот век и дека го разбираме јазикот на тоа време.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Секаде се еден до друг, од прво до четврто, па и во петто не се разделија... милата Јана, никогаш за ништо не го накодоши - како што знаат да кодошат девојчињата - секогаш сакаше да му даде и гумичка, и молив, и боички, и острилка, му даваше без да побара, не им требаа зборови - со поглед се разбираа...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ми изгледаше прилично патетично.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Работи кои губат на значење, со тек на време дали твоите планирале да се родиш; што си имал географија во петто; дали некој е малку постар или малку помлад од тебе; кај си го загубил црното зимско капче; од која страна на креветот спиеш; каде си бил на летовање 1976; породилните болки; кому си му ја позајмил „Бесмртност“ од Кундера откако повторно си ја купил; ланскиот снег; сè што си заборавил, затоа што сигурно имало зошто; прашањето што би било кога би било и, повторно, дали сево ова има некаква смисла?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но истрајал, и во петтиот обид сето тоа почнало да добива смисла.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)