Лизгајќи се сега со врелото чело по стеблото, згрчен и со суво, жедно, стеснето грло, го забуцал лицето в земја, в трева, в златни движења на бубачки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Знам како и знам зошто, еве ти, со крик рекол. Но не станал. Тоа само го измислувал.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)