в (предл.) - река (имн.)

Којзнае колку е лоша, кој ќе се расправа со неа секој ден, в реката да појде“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само себап да се стори, да не ми страдаат дечињата, кај а намери ѓаволот, в реката да појде и она и он.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Дај боже и света неделичка мајчичка, де! — се слушна од неколку грла утешен глас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море тука се, в река да појдат, кај ќе одат ноќеска? — потврди некој.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре ми, кај те носи матната, кај кршиш глава, в реката да појдиш да се удавиш, бре, кај одиш вака јавно на бел ден? Не гледаш не испекоа Турците за тебе, бре Толе? — го засипа со клетви Гуле и почна да ги крши прстите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Леле, мајко ти мила, шо сме имале да тргаме, орлите месата да ви и тргаат на белото видело, да рече господ златен!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Бабо мори, Стојно, Стојно мори? Кај вати, в реката да појдеш?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од Ѓурѓовден до Водици се капев в река.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ќе ги земете котлињата и лопатите и ќе одите в река да ги наполните со песок. Не со вода.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Таму, пак, на тој ден, не го фрлале крстот в река, туку инаку ја крштевале водата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
9. КИНИСАЛО МОРЕТО В РЕКА ДА СЕ ДАВИ - така е штом светот вртоглавица го фати, изместени вредностите и смешни ги прави и на жалните комендии им отвора врати...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Кога си заминуваше светлината Денот квичеше како слепо кутре И го фрлија в река Ако ја надвие водата и залае на песокта Ќе му стане водич на слепецон што чека на брегов
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Се лутев: - Јас не сонував.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Од каде знаеш? - Знам, - реков. - Таа топка е направена од чизмата што ја загуби в река.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тргна полека надолу мислејќи само на работата што требаше да се стори ноќеска и така речиси и не сети кога сурнал в река.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Една ноќ се мочавме во јазот и некој ни рече: „Кој се моча, ноќе, в река, ќе му умре мајката.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)