в (предл.) - постела (имн.)

А кога помалата почна да се мочка в постела, а потоа и да прекинува во говорот, да тревлива, обвинувањето, на деликатен начин, го истури на мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не сакав да си признам, ама едно време почнав секоја вечер в постела него златниот да го молам, да му велам: „Боже! Боже!
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ти непрокопсанице, немилоснице. Јадосана јадоснице в постела. Љубичице.. Љубовнице... Волшебничке, царице. Милостива милоснице.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Не ќе примнам друг в постела, и колку да е убав, сѐ дури трае мојот час. Со плач ќе те смилостувам...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Велеа: „Таа“, веднаш после тоа, кога главниот инженер отишол дома, а оној, Ристан, не можел да биде скриен, како што ги криела до тогаш сите други, бил огромен за да може да биде засолнет некаде, стоел среде собата, а таа висела, како играчка на неговиот врат, здрвен и со отпуштени раце, целиот грч, пред да се впушти во она, каде што го повикувал допирот од нејзините колкови: „Дојди колкав си, одлупи ме, сева, стори ме црвена, усвити ме, како да сум била в постела со сонцето, дојди...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Арсо и овој пат е сигурен дека стариот ќе се дотетерави дома во никое време и стишен, темен ќе падне в постела.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе падне ноќ, тој се превртува в постела.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Како тоа? се праша. Место в постела јас сум на ѕид, в рамка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
В постела се шета човекот, под себе си работи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се пикнувам в постела. Несобуен, нераслечен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И нема, велат, ние да киснеме во вода до колена, а ги со жената да се скокоткаш в постела.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И пак работеше: вршеше, вееше, ронеше пченка, колеше свиња и на децата им ја бацуваше чурилката, за да не се мочаат в постела. Ја варосуваше куќата, одеше в црква, ветуваше масло и свеќи и се крстеше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој пак ги стушува веѓите, ги собира, ги смешува. - Војниците ми требаат на фронтот, вели, а не в постела кај жените. 99
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми го донесоа дома. Три дена се префрла в постела.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И се виткам јас, а се витка и Јон в постела. Премалува човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како тоа? се праша. Место в постела јас сум на ѕид, во рамка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сепак ако ве занима, психијатар сум.“ „Докторе“, се искриви од веселост Отец Симеон. „Зошто ноќе, кога ќе се качам на куќните стреи, сретнувам на секој чекор по едно гола жена? и зошто само ноќе, в постела, ми стасуваат од сегде љубовни писма со нацртани четирилисни детелини?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ја мразеше затоа што беше млада и згодна и несексуална, затоа што тој сакаше да појде со неа в постела а никогаш нема да го стори тоа, затоа што околу нејзината слатка тенка половина, која како да те повикува да ја опфатиш со рака, се наоѓаше само оној одвратен црвен појас, тој агресивен симбол на невиност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Плачеше в постела. Многу ноќи перницата беше влажна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Отиде право в постела.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
3. Со татко ми две работи можат да се случат: или бргу ќе оздрави или ќе ја презими зимата в постела: сѐ што приготвува најубаво јадење мајка ми, нему му носи: пилешко месо, недоварени јајца, сутлијаш, пита, мед.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Често сонуваше како езерото надошло, се разбеснило, фатило да крева силни бранови и да удира на куќата, да удира на ѕидот како на карпа што му се препречила и да го пробива, да откорнува камен по камен, да го руши; со ѕидот се крши и покривот што е кон езерото и паѓа заедно со него во водата; куќата зинува кон езерото како да ја расцепил гром на половина и брановите, скокајќи преку урнатините, се нафрлуваат и удираат во другиот дел од куќата каде што спие Бандо; Бандо скока исплашен, се буди сиот во пот и стрчнува кон прозорецот што гледа во езерото и, расонувајќи се наполно, стои неколку мига со челото допрен до рамката од прозорецот, а потоа се враќа в постела не можејќи да продолжи со спиењето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се туку гледај на кај прозорец, на кај врата, па дури кришум погледнуваш и во оџакот, што знаеш, можеби на покрив е качен и од таму навали та начули уво, та слуша што им велат на дечките дедо и баба, што си прикажуваат и што си велат маж со жена в постела...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„... Со Еда, со Уртето, како што го викаат овие овде“, продолжи Диме, „не стасав да се видам иако кога почнав да доаѓам во Струмица тој уште не беше разболен и легнат в постела.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе тропнеме на врата, а жените ќе се свиткаат в постела: се преправаат дека се болни или трудни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова е вториот маж што го имам, вели, а може и прв да се рече, вели, оти со првиот немам в постела легнато.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)