в (предл.) - ноќ (имн.)

Недалеко од нив потпрен е на пенушка, црна и згрчена како ѕвер, книговодителот Стојан. Тој е потпрен в ноќ и во мисли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И сега талкам по патиштата на веков кон незбиднатите дни а чувствувам од оковот на зборот се ослободува градината оставена бали од облаци врз плешките ми тежат под нив се движи градината и цути и се плоди прецутува и гние и постојано расте под грлово туркајќи го да излета надвор зборот на верноста болот на разделбата Како сенка што се менува а не гине ни в ноќта.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)