в (предл.) - крпче (имн.)

Го земаш лепчето и го завиткуваш в крпче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тргна детето, ме послуша. Му кладов едно крајшниче леб в торбе, му врзав малку пипер в крпче и го пуштив, пушка да ме удри!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А секој си носи по нешто в крпче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И врзи си го ова в крпче, ќе вели, само очиве кога ќе ми замижат...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Језекил имал многу такви денови, а неговото рамо било така сништено, што се чинело дека носи некаква невидлива неминовна копанка со малтер, под чијашто тежина се ведне, дури и кога поминувал по сокаците на селото, доаѓајќи си како туѓоземјанин, вратен од светот, со печалбата врзана в крпче, скинат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега лежел на десетина чекори од нив, без свој човек над глава, вдовец но со три снаи и десетина внучиња, сам, под дрипава гуња, мудро насмевнат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)