в (предл.) - кал (имн.)

Еден ден, сакаш-нејќеш, ти се чини дека ова село ќе се удави в кал.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Корабите попуштаа во зглобовите: сокриениот товар го влечеше кон темното дно - в кал и неврат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Надвор во густата безживотна бара лежеше ничкосан на една страна коњот и самиот безживотен: здрвени нозе, забуцана муцка в кал, а на црвеното чело чавка со кокетно накривена глава се бара во огледалото на лилавата зеница.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој не може да го втаса. Бос, се закопува в кал до глуждови.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)