Одат без мене, без моите нозе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колку сум грешел! Значи и без моја помош ја имаш допирано по меките места личноста што ја среќаваше во ходникот кога идеше на работа?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Сѐ му изнапишав: „како ми е страв да ѝ кажам на мајка; дека ме држат затворена како затвореница; како секој ден ме навиткуваат да се согласам за Никола и оти еден ден ќе го сторат тоа и без мојата согласност.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)