Без поп беше погребот. Попот што го имавме, комунистите го избричија. Погани беа тие и погани работи правеа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- Аврам, Петко, Станко. Ете ви и без поп имиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Татковците ќе си ги крштаваат децата, пак се клештел Адам Лесновец.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се разбира, се пред тебе, али ништо без попот!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
баму ја, седиме така во темницата и се плачеме, сакаме да го подзапреме времето, да се оддалечиме од смртта што нѐ чека, јас веќе си ја гледам мршата како ја раскопуваат дождови, како скапувам и се смалувам, се гледам пред себе си, така, како своја слика да држам в раце, само Силе Плевнеш грчи во ќошот, бичи некои глуждови трупци, ама времето кој го запрел досега, го запирале царови, кралови, тепачи, арамии, врачари и јаки луѓе и никој не останал со него и како што седам така, оп - се обзорува, некоја бесшумна светлинка ни влегува на прсти во собата и со светлината влегуваат и војници, оф мори мајко, ајде вика старшијата, Силе Плевнеш уште грчи и старшијата го клоцнува в слабина и овој рипнува, си ги брише слинките околу устата, сакате поп да ве исповеда, јас не сакам, вели Силе Плевнеш, и без поп господ ќе дознае за нас, знае тој дека на правина нѐ земате на душа и после нѐ поредуваат во дворот пред затворот, а Стеван Докуз пак приплакува, ги покрива очите, што ќе му правиш: тој ти е другар во несреќата, „пријателот ти е роднина кого самиот си го одбираш“ велеше Лазор Ночески, а војниците чекаат со пушки пред нас и ете го дојде тој, офицерот, се тетерави 121
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се закопуваа без поп, зашто отец Серафим се плашеше да дојде.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)