„Џулија.“ Без одговор. „Џулија, будна ли си?“ Без одговор. Спиеше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Камилски замина замислен, првпат откако се врати од Голи Оток, сега зајакнат и орен за работа, но подјадуван од малите порази што ги доживуваше со луѓето во местата каде што работеше, никогаш со разбирање за неговата трагична судбина и минато на затвореник на Голи Оток, макар невино осуден, потоа и рехабилитиран.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
А што станува со сегашноста на нашите деца? пресече госпоѓа Камилска, оставајќи го својот сопруг без одговор.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
- Господе! Каква убавина! - извика Рада држејќи ги двете разнобојни обетки во својата дланка. Но, зошто се различни, се прашуваше без одговор. Ја маѓепсаа и двете.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа прашање секогаш остануваше без одговор, но ние си го поставувавме, разговаравме, се договаравме, изнесувавме различни претпоставки и аргументи, се спротивставувавме еден на друг, барајќи излез од мората што веќе силно нѐ притискаше.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
1. Подвизи?... Без одговор на тоа необично прашање, лежеше долг и сонлив во градскиот парк и, израмнет со одамна покосената трева и рамнодушен за летните шумови, го слушаше недалечното сопнување на реката.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Над него се простирала загатвила степа без одговор на неговите маки, дел на татковината во која човечките жили се зајакнуваат со степски ветар и кобилско млеко.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ѕид варосан Ѕид што сонува Ѕид од плитари Ѕид што прашува Ѕид без одговор
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Го пуштам сега на другата страна од вагоните, ама и оттаму ми се враќа без одговор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ е без збор, без одговор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Еј, младоженец, станувај. Повикот, груб и потсмешлив, остана без одговор.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)