Еден од нив веќе лежи без крст на чучерскион пат, рекол.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Без свеќа и без крст и име врежано во камен, а имињата најмногу им се живи во споменот и болката на роднините и запишани се во тефтерите кои на архивските полици ката ден ги гризе прашина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Попот сѐ уште го држел ежот на дланки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)