Градот сѐ уште чекаше. Градот чекаше, со своите прозорци и црните опсидијански ѕидови, со своите кули што го допираа небото и куличките без знамиња, со своите нечекорени улици и недопирани кваки, без ниту едно парче хартија по улиците, без ниеден отпечаток од прсти на себе.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)