Но, мојот пријател Хорацио Цвикало има поедноставно објаснување: нервните рецептори се заситиле од ’рмбање без застој, па решиле да штрајкуваат. Ненадминливиот Хорацио!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А требаше сите тие нешта да се згодат во исто време, за да се изврши тоа веќе вечно селење како што треба - без застои и пропусти. Маргина 34 41
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Напредуваа без застој. Забележа, птиците што го следат бродот ги напуштаа – знак дека Островото е далеку зад нив.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)