без (предл.) - глава (имн.)

Трчаш како без глава кон кујната и за неколку минути сркаш од топлата манџа, сркаш, та ушите ти пукаат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Уште со видело фатија метериз во камењето над патот и ги видоа сите пазарџии како ги бркаат добиците, што побргу да го поминат ова страшно место, ако не сакаат да останат без ќесиња и без добици, а може некој и без глава.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Другата сенка промрори нешто нејасно и се наведна, останувајќи без глава.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ги џвака огнот гранките, се дели кората од дрвото. 'Ржат коњите, пиштат змиите, и сѐ бега ко без глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А заљубениот човек е како мува без глава, што се вели, како ранета ѕверка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Зошто ми е без глава, вели. — Така ли е?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се качив на еден трамвај и шетам така, ко без глава, ко пуштено пашито.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ на своја рака, со првиот ветер, како муви без глава.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ме погледа со мртов поглед.  „Алегра”, рече, „никогаш нема да влезе во нашата синагога”.  „Оди, сега”, му велам, „побарај ја жената и ќерката”.  „Имаш ли вести за Јехуда? ” - ме праша.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И додека по крајот на бомбардирањето луѓето трчаа како муви без глава на сите страни, не знаејќи што да преземат, таткото на Алегра стоеше како закопан в место и гледаше во синагогата од која остана куп урнатини и се креваше облак од прав што го препокриваше човекот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ме гледа и како со умилен глас да ми вели: - Убаво ли е, сине, ми ти се допаѓа ли домчево, кажи што не ми ти достига, татенцето сѐ ќе стори за моето соколче, - чинам така ми вели татенцето и јас сѐ поблиску приоѓам кон него, божем ќе му се фрлам во прегратките, ќе го гушнам како роден татко, а тоа од страв му се доближувам да не ме запне од подалеку, да не ми го скине главчето, та без главче да останам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Човек како ништо можеше да остане и без очи и без рака, понекогаш и без глава.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
По сѐ изгледа стануваше збор за црвец бидејќи старецот рече дека му се гади од суштества без опаш и без глава.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ако писнам може без глава да се вратам по капата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А крв прскај и тој лелекај и само скокај, ко петел без глава. Душа лесно не излегува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)