Одеднаш токму вклучувањето на „вон”-уметничките техники и нивното естетизирање, односно           изолирање од профитните интереси, навлезе на посебен начин во уметноста, којашто се           сосредоточи пред сè на светлината и движењето (на пример, луминокинетички ликовни дела)           и набргу, врз основа на кибернетичките хипотези во концептите на таквите дела почна да се           вклучува и посматрачот (пример, т.н. кибернетички, интерактивни уметнички дела).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)