Тој беше еден од ретките, освен оние кои се лактаа за осмиот сектор, кому всушност му се допаѓаше Форт Роуч.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
А сепак тоа беше единственото нешто што всушност му остана да го направи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Се чувствуваше толку збунет што не му остануваше време да се обиде да сфати што всушност му се случува.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Така, првата можност нему всушност му го одложи првиот бакнеж.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
„Книгата од Алис Бејли, рече, всушност му дадов три книги“.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Дали само затоа зашто не сум и по волја на вистината бидејќи и во исповедта пред иследников не се трудев доволно да ја зангажирам искреноста?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тој вистински разговор всушност му претходеше на оној, замислениот, и се однесуваше токму на таа тема: каква помош смее да очекува синот од таткото во моменти на загрозеност?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не бев спремен да го признаам дури ни тоа дека Даскалов од повеќе причини беше првата а можеби и најголема илузија во однос на татковството што толку често ги преплавуваше моите размисли.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Зошто пред иследникот го сокрив потеклото на разговорот?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тие што ги беше бранел, без да знае кои беа, и кои ќе бидат по војната, всушност му го спасија животот во времето на комунизмот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ноќта што поминуваше всушност му беше потчинета на недореченото, а она што беше кажано имаше повеќе лица.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го потчукнувам по рамото. (Нешто како пафтање со раката на утехата, а всушност му завидувам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)