Две солзи со мирис на џин се стркалаа од двете страни на неговиот нос.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Џинот се смее Никогаш не дружел со толку откачен затвореник Ние сме играчки на релативноста, вели тој со епилептични гестови Инструменти за реализација на сложени композиции Од кои прска умот а облаците воздивнуваат Гледам како растат отровни насади во неговата утроба (На моменти кожата на Џинот станува проѕирна Дури и розовомлечна, како кај Аксолотлот На Кортасар или како статуите на Буда излеани од Кинески проѕирен порцелан).
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Далеку погоре, дури во синото небо, како џин се издига висок планински врв.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)