Кога ја оставив Кате неколку години беше поголема од Ана, а сега — ќерка има колку неа. А јас неженет!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Нели со грдо лице е славјето па и прозрачноста што ни се лелее пред очите! Ха, ха, ха!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сега гледам, кога имам две ќерки и еден син а постарата ќерка има завршено историја на уметност, двете нејзини деца, и машкото и девојчето се на ликовна академија, дека се метнале на мене (за ова подоцна).
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Затоа сум спремен да признаам дека сожалувањето што го спомнав во врска со мешето на генералската ќерка има не само неодреден дури и чуден вкус туку е наросено и со еден посебен вид горчливо задоволство.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Значи кога спомнувам леснотија што се лелее всушност мислам на лелеењето на нашето задоволство откако ќе наиде грдата вест.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)