љубов (имн.) - наш (прид.)

Како ли можеше љубовта наша да ја ставиш на коцка.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Единствено сега можам Од денес па за навек цолза да сронам за сѐ во животот што не сум сфатила Ако, некогаш утре ја здогледам пак твојата трага што мирно ме следи прикриена, но драга кутрото твое суштество што не знае за тага нема да забележи дека љубовта наша е веќе остарена Заб бел лежи, го бележи Времето и злото А бремето тежи во ова бремено утро што тебе те раѓа за појасно да видиш – она што вчера било засекогаш во заборав паѓа А она што денес не си те молам биди...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Ѝ пишуваше: „Ти благодарам што заборави на сѐ и ѝ згази на љубовта наша...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Толку ли беше љубовта наша? Толку ли ме сакаш, а?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Му дадов збор за довечер.. Не може повеќе: го изеде жив срам од луѓето.. за мене... на сета негова добрина...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)