Под небото куќи трошки Јато камени потполошки Легнати, Молчат. пламен- небо Пламен-небо Ѕунат облаците-жици Слушам како со тажен кликот Вабат Прелетните птици. градина Во неа Се здогледувам себе Со нова лика: Билка чемерика.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)