Далтон непрестано зборуваше за комплетот тапани и тврдеше дека тие всушност се     негови, па ги продадоа во Рино и живееја на четирисеттиот кат во еден стар хотел     со поглед на планините.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Понатаму мораа да кружат низ Калифонија кога     стомакот веќе ѝ се познаваше и сѐ што им беше останало беа нивните црни кожени     јакни и накитот од сребро и тиркиз којшто некако го стекнаа во Галуп или Флагстаф.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Три недели се служеа со room service и за тоа време таа престана да повраќа.После тоа возеа низ Невада уште некое време додека комбето пак не се расипа     на другата страна на државата.                                                             Margina #32-33 [1996] | okno.mk                                                                                       163     
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Фармерки, волнен џемпер, спортска јакна и високи зимски мартинки, наместо војнички цокули.
               
             
           
            
            
              „Последната алка“
               од Стојан Арсиќ 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Идеш со кола до најблиското езеро, ја оставаш колата, ја облакаш најдебелата јакна и го зимаш ранецот пун со вунени чорапи, поткапи, ѕиври и нормално – термос со греана ракија.
               
             
           
            
            
              „Тибам штркот“
               од Зоран Спасов Sоф 
              (2008)