Холанд покажува    како јазовите и стапиците отворени од овој атомистички индивидуализам    создаваат внатрешни проблеми на кохеренција коишто се нерешливи во    тие рамки (пр., Локовото некохерентно објаснување на супстанцијата,    проблемот на солипсизмот, итн.) како и дека ги исклучуваат жените и го    легитимираат ова исклучување на суптилни а понекогаш и на несуптилни    начини.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 1“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И бабари не поминаа. Немаше ни кој да го разгази снегот, ни зошто да го разгазува. Остана само ״фати глувче за опавче, фрли го во јазон и кани му од газон“ .
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Една ноќ се мочавме во јазот и некој ни рече: „Кој се моча, ноќе, в река, ќе му умре мајката.“ 
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)