ѕун (имн.) - на (предл.)

- Песнава моја е ѕун на полето - еднаш испеана стопати ќе екне.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Зборовите ѝ беа исушени како шупливи ореви, како циронки на низите, како глувина и тажен ѕун на садовите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)