Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Куќата имаше долга авлија која водеше кон широка бавча, опкружена со ѕидовите од соседните куќи.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

При тоа крај ѕидот од зградата од спротива, на тротоарот, гледам две мачки, една зад друга. Двете се сиви.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Околу печката беа наредени валчести капаци за мини и бомби. На ѕидот од леарницата висеа неколку бомби.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Во печката ладното железо почна да се црвенее...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Што мајстори испречекав и наранив додека да се прередат керамидите, додека да се исчистат ѕидовите од големата соба и наново да се малтерисаат, додека да се подреди со штици чардакот, да се направат нови пармаци, да се заменат искршените стакла на прозорците.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Според разговорите што ги водев подоцна со старите жители на селото, во Маказар немало семејство Боте, та заклучив, што набрзо од хартиите и ми се потврди, дека учителот веројатно бил од друго место, донесен можеби специјално од Никола Поцо за да држи училиште на народен јазик и, во тој случај, можеби и живеел во еден дел од куќата на трговецот, та тука останал и неговиот ракопис, спастрен подоцна од семејството Поцо во лимената кутија која, очигледно заборавена, стоела во дупката на ѕидот од потонот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Како и платната, и филмовите се одликуваат со отсуство на позадина, т.е. со непостоење на сценографија во некои случаи (честопати само белиот ѕид од тули во Фектори).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пречките и грешките во филмската текстура директно се надоврзуваат на оваа естетика, а силните контрасти, без сиви тонови, на раните Ворхолови филмови им даваат дводимензионалност карактеристична за неговите платна.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

А се помни, не дека не се помни, дека кутриот војник Мансо де Легисамо една ноќ под јасна месечина изгубил на коцка цел еден златен ѕид од Храмот на Сонцето во Куско, што му бил доделен како воен плен.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Се качи на ѕидовите од зградата во која преку денот качуваше тули и вар. Како маѓепсан сега долго шеташе по нив.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Можеби цел час ечеше гората од ударите на секирата, а потоа момчето слезе до потокот и почна да ги зема трупците и еден по еден да ги пренесува во стреата што беше залепена до јужниот ѕид од колибата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

На источниот ѕид од колибата беше мало прозорче, со заматено стакло, низ кое одвај се пробиваше дневната светлина.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Само големиот часовник на ѕидот од кујната рамнодушно го клатеше своето клатно лево-десно и чукаше: тика-така, тика-така...

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Јас вриев; нејзиното смеење ме доведе до состојба на нервна раздразнетост; веројатно уште вриеше и ракијата од пладневната жега, и виното што сега навлегуваше во моите вени; ме навредуваше што таа рече дека не слушнала никогаш посмешно нешто, и во свеста ми се врати точката со наивниот маж, Петрунела и нејзиниот љубовник; ја прашав што е толку смешно, а таа се навали на ѕидот од кејот, и сосема опуштена, рече: „Прашај во Партијата; можеби водат записник.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Потоа молчевме сѐ додека не стигнавме до Дунавскиот кеј.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На ѕидот од театарот некој со јаглен имаше испишано еден стих од Пиндар: „Човекот е сон на една сенка.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Од силното потскокнување по нерамноста на тој пат-непат тркалата се заканувале да се распаднат, помеѓу колските ѕидови од сплеткани прачки невозможно било да се седи или да се лежи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Оние што цереле со треви загнасени рани, косопас, очебол и секакви трески, веднаш знаеле од што е болен и молчеле отпрвин, и се пентареле по безживотен рид изморени од живот на кој не биле свикнати, и биле бришани од ветар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Минувајќи ги фасадните соби на куќата во брз алир, Остап никаде не ја забележа столицата од ореово дрво со виткани ногарки, поставена со светла англиска свила со цветчиња.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

По ѕидовите од изгланцан мермер беа налепени наредби за Старечкиот дом бр. 2.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кога стасаа другите двајца, Змејко веќе седеше крај печката, направена од големо бензинско буре, што се разгоруваше, а на ѕидот од греди висеше неговата пушка, сосема сува.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тука стоеше живиот ѕид од војници со бајонети.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Луѓето жестоко се туркаа и се задушуваа меѓу работ на тротоарот (каде што во стегнат шпалир чекореа војниците) и ѕидовите од куќите.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Преку него се гледаше белина на ѕидот од соседната зграда.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Сонуваше: некој му го поткопува ѕидот од куќата откај патот и му става експлозив да го руши; истрчува Бандо со пушката надвор, вика по тие невидливи минери во мракот, пали фенер, ја бара дупката со експлозивот; никаква дупка и никаков експлозив нема, но го слуша фитилот кој шишти, кај што гори, му оди по шиштежот, го бара, никаков фитил не може да најде; врти околу куќата и го слуша ветерот што шумоли во сувите трски; легнува повторно да спие, но токму тогаш силна експлозија екнува и ја руши куќата; скокнува Бандо од постелата, стрчнува низ одајата, излегува надвор, но гледа никаква експлозија нема, никакво рушење на куќата; гледа езерото се нишка полека, мирно, гледа месечината прпелка во него како риба, превртувајќи се на мев; селото е глуво, заспано; само од далечина одвреме-навреме се слуша некој посилен пукот од фронтот.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Правена е по план, донесен од Германија, каде што тако му работеше како слаткар: куќата е со висок стрмен покрив кој не држи снег, и на кој, на сите четири страни, има тавански прозорчиња што го осветлуваат просторот под покривот; на сите четири ѕида од куќата: и на долниот и нагорниот кат, има мали дрвени балкончиња и тесни врати кои излегуваат на нив; над нив има гипсени украси: развлечени триаголници што се испакнуваат од фасадата; по рабовите на куќата, исто така, се спуштаат гипсени бордури; куќата е обградена со зеленило што ја прави уште поубава; пред куќата нема градина како пред многу други куќи, туку е посеана ниска трева која како зелено кадифе го покрива сиот простор; низ тревата постојано се разлева една браздичка со вода и ѝ дава свежина и силно, блескаво, зеленило; пред куќата, под лозницата што е разгранета на дрвени потпирачи, се белее гроб направен од мермер; околу него цвеќиња и масичка и столчиња направени од преполовени костенови стеблаци; оградата на дворот е од мазни дабови плотици со куси врвови исшилени како запци од шара.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Но набргу ете ти несреќа: ненадејно се сруши еден ѕид од куќата и го потфати Ѓеро; го извлековме здробен од камењата: го исплакавме и побаравме оштета од фирмата; фирмата не сакаше да чуе.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

И така, една ноќ спроти Вртолум, кога ја испија со Лоте, и со ветеринарот Скрез и последната чаша за длабок сон, и кога излегоа надвор да си одат, Бандо чу како некој со копач му удира на ѕидот од куќата; на Бандо му мина гром низ телото, му удри крвта в глава и повторно му се врати оној некогашен страв во него; срипа како ѕверка; ја грабна пушката и излета во мракот надвор; свика кон сенките што се тетеравеа крај куќата и пукна; некој офна и падна; стрчна жена му од Бандо, стрчнаа соседите и ги поткасаа бузите: го видоа Лото струполен крај ѕидот; го кренаа и побрзаа да му ја запрат крвта.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Брчат ко оси куршумите и удираат во ѕидот од куќата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И да не се молиме само овдека во светиов храм, вели, и не оставајте ги молитвите само за овие ѕидови од кај што нѐ гледа синот господов и неговите апостоли.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А и Свети Аранѓел уште гледа кон реката. Си стои на ѕидот од урнатото црквиче и си одбира луѓе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Гласот ѝ ѕуни, удира во ѕидовите од собата, си бара пошироко место.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ранетиот се потпре на ѕидот од воденицата и уморно ги склопи очите.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

На петнаесет дена пред Митровден, народот што ја минуваше Жепа преку греди, малку погоре од градилиштето, забележа првпат дека од обете страни на реката, од темносиниот камен од шкрилци, се задава еден бел мазен ѕид од делкан камен, преплетен од сите страни со скелиња како со пајажина. Оттогаш секој ден растеше мостот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога пред пролетта почна да се топи мразот, секој момент загрижен, тој ги обиколуваше скелињата и насипите. Понекогаш и ноќе со гламна во рацете.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

18 На ѕидовите од собичката висеше врамено писмо од Samuel Beckett во коешто младиот Beckett ѝ се заблагодарува на Gail што го избрала за тема на својата докторска дисертација. Gail ретко беше дома, па времето повеќе сакав да го минувам во кујната одошто во собичката.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Порано се бричеше на неколку дена, потпирајќи го огледалото на ѕидот од бараката во дворот за да му гледа подобро или одеше во берберницата за да ги почувствува барем еднаш неделно нежните прсти на фризерката која го бричеше жулкајќи го по лицето за да провери каде треба уште да помине со бричот или по бричењето да го намачка со мирис и помада.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Двајцата, стиснати еден во друг, како сенки се мушнаа меѓу двете бакалници на аголот на Корејска улица и чикмакот што завршуваше со висок ѕид од бетонски тули, и брзо се вратија назад, разделувајќи се со обострано тапкање по рамената.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Додека ги спушташе на подот, тој забележа дека на спротивниот ѕид од просторијата има едно трокрилно огледало.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Набргу се најде на дофат на девојката, но патот му го блокираше еден огромен прол и една речиси исто толку огромна жена, веројатно негова сопруга, кои како да формираа непробоен ѕид од месо.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше во една ќелија со висок плафон и без прозорци, со ѕидови од блескаво бел порцелан.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ја средивме собата и ѕидовите од црно ги обоивме во бело.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Од викањето се разбудија и другите селани, дотрчаа со садови, се предаваше водата од рака на рака, се правеа синџири од луѓе и се фрлаше водата; но нејзиното мало количество како да го потсилуваше огнот; некои од луѓето што беа похрабри, потпреа скала на ѕидот од куќата и се искачија на чардакот фрлајќи вода за да не се зафатат одаите и чатијата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Од онаа страна на ѕидот Од оваа страна на ѕидот Ѕид на сонце Ѕид што се поместува

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Ѕид варосан Ѕид што сонува Ѕид од плитари Ѕид што прашува Ѕид без одговор

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Ѕид за мочање Ѕид палета Пијан ѕид Од онаа страна на ѕидот Од оваа страна на ѕидот Ѕид што зборува Ѕид што молчи Осамен ѕид Ѕид воздишка Јас ѕид Од онаа страна на ѕидот Од оваа страна на ѕидот

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Се потпре со грб на сплетениот ѕид од колибата и погледна без разбирање.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Се најдоа очи в очи, тој пред нив, тие со грбовите скоро на ѕидот од авлијата.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Старецот се наслони на ѕидот од кабината. Очите му беа замаглени.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

28 Кузе застана отстрана и, небаре восхитувајќи се не толку на она што се гледаше на плакатот, ами на тоа како беше закован на ѕидот од бараката, одолговлечено викна: - Их! Јунаци! Види ги, мајката!

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Зар со вакво чеканиште коваат вакви шајчиња?

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

При секој залез - излез од стварноста заоѓање зад хоризонтот во безмерната зона од слова задум и ум-ооо-творби по жестокото удирање на главата од сводот, од ѕидот од туѓиот свет.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Ме гледаат само ѕидовите од куќите.