шлаканица (имн.) - и (сврз.)

Ондин на тоа почнува да ѝ удира шлаканици и да ја навредува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- А зошто, бре, неранимајко, - трас - се слушна шлаканица и пцост - те прашувам тебе, никаквецу, си ги замрзнал децава, а?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сè уште сметајќи дека тоа е дел од играта, таа потврдува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И тогаш, татко ми врза шлаканица и ме пушти дома со плачење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Момчето што седеше покрај мене се поднамести и, шепотејќи, пак рече: - И и и, мајќата!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Токму така рече, но Фисот му влепи една шлаканица и ја затвори вратата, а Земанек, таа курва, тоа добиче селско, не влезе повеќе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)