шепа (имн.) - се (зам.)

Застанаа за миг, колку за да вдишат воздух и одново со сета сила, сега расфрлувајќи го снегот, не со чекор, ами со шепа се мереше нивниот пат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Држењето на мачорот беше блага љубопитност што се граничеше со незаинтересираност, но кога, по една минута, или приближно толку, глушецот не мрдна, неговата предна десна шепа се спружи и нежно го поттурна суштеството.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)