Тогаш, веројатно збунет, братот направи гримаса и го сведна погледот, но веднаш потоа, посрдечно отколку дотогаш и со тон по кој не можеше да се види дали се шегува или не, рече: – Сепак, не можам.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Цветовите изгледаа толку чудно што трговецот неволно запре, ја симна својата шапка во форма на печурка и учтиво праша: – Пресветли, кажете какво е ова растение?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сето тоа пропратено со мали, тесни шапки во косите кои имаат апстрактни скоро кубистични форми, мрежи над очите со ситни топченца од свила во стил на Каролин Ребу, како и долги тешки шалови кои паѓаат на подот влечејќи се со движењето на моделот.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Заборавен во огледалото стои и чека (Како шапката во гардеробата по сношната претстава) Па кој е тогаш другион , на прагон, пред патеката Која негде далеку наеднаш исчезнува како конец во довезен гоблен?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)