чудо (имн.) - на (предл.)

Тоа чувство на таа возбуда и восхит со чудото на дотогаш непознатиот јазик на поезијата, со мелодијата негова, со понорноста на тажачка, во моите идни читања сѐ повеќе ми ги доближуваа по јазик и сензибилитет елегичната инкантација и возвишениот Рацинов лирски занес.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Животот е болка, но ефектот од таа болка е стравопочит пред опасната убавина и чудото на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Рамнодушно ги мразам сликите кои како дежаву се појавуваат пред моите очи тогаш кога најсилно посакувам да ги заборавам, во нив имаше нешто трагично, инсинуации, глува тишина и привид на среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Над портата од манастирскиот двор, игуменот им ја покажа фреската на која е преставено уште едно од чудата на свети Наум: мечка впрегната во јарем ора со вол.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Расеано ја слушав неговата лекција за седумте чуда на грчкиот јунак Херкул за кого ни прикажуваше на свој начин.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Попусто: чудото на оживување било возможно само во старите манастирски книги. Луѓето се збигоросувале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ранениците ги стиснаде забите - ништо не е, ги тешеле своите жени само со насмевка, а вдовиците си ги кршеле прстите и оделе од човек до човек; секоја се надевала дека ќе го види познатото лице на својот маж.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие со стравопочит му се приближуваа на чудото на светскиот напредок.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Татко ми се нагледал секакви чуда на Балканот, но ова што се случуваше со козите беше за него најчудниот и најневозможен период.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Од мене олку... Ајде да запалите!“ На сите ни подаде по една цигара. На сите ни ја принесе запалката.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За големо чудо на сите ни успеа да го повлечеме првиот чад.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е па, ти побарај татко ти да те научи!“ се налути Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Децата наближија до вагонот. Го гледаа така како да е тој најголемото, најчудно чудо на светот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)