Во дела, каде што поетското чувство е органски вградено во раскажувачкото, без да го загрози или да биде загрозено од него, спаѓаат и расказите на Михаил Ренџов.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Нема таков широк дијапазон нашиот неречовит јазик, за да ти долови какво чувство е тоа.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тоа чувство е, се разбира, сочувството.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ако е природно исправна личност, (Во Новоговорот „ добромислач“), тој во секоја околност ќе знае без да размислува, кое верување е исправно и какво чувство е пожелно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)