чоја (имн.) - и (сврз.)

Почна и тој да се облекува во скапи од чоја и од кадифе, со срма извезени алишта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги привлекува витките, јадрооки девојки со скапи подароци: ѓердани, позлатени гривни, свила и чоја и така лесно, како пеперуги во оган паѓаат во неговата шепа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)