16. ВОЛОТ ВРЖИ ГО ЗА РОГОВИ, А ЧОВЕКОТ ЗА ЈАЗИК - но вол ортомисан да скротиш и не е никаква беда, а човекот така врзан тебе јазикот ти го плази, небаре ти самиот, беда, во огледало да се гледаш...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Кога чул човекот така, се свртел, ги избројал магарињата и видел дека се осум.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Авторот уште се чудеше зошто човеков така и толку се бараше околу ременот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Како што се приближувам кон човекот така сѐ повеќе го препознавам. Како да е тој, како да не е тој, ама тој ќе е.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)