човек (имн.) - умира (гл.)

И за неа, како и за сите во семејството во егзил, важеше неумоливата вистина дека човек умира толку пати колку што губи еден од своите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ете некни ѓерданчето на Босилка ѝ загина; не е човечка глава да, човек умира и никому ништо, а ќерко, а не ти оти едно клопче ти загинало и да плачеш.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Не е фикција кога човек умира за одредена цел, а не ретко на најсубверзивен начин човекот себеси си поставува за цел нешто што однапред е недостижно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мислиш некој друг човек умира пред тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ненадејно, сфати во што е работата. Човекот умираше од глад.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)