човек (имн.) - станува (гл.)

А и ред е во сонот да му одговорам на ангелот со обетка од цреши близначки на левото уво: вистина ли било се што било и која е горната граница од животот кога човек станува сирак?
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Чудно е тоа мазохистичко чуство доброволно да гледаш нешто што те труе некогаш се чуствував ко рис во кафез ко наркич што чека за метадон ред Ебати животот контаминиран човекот станува се поизолиран заробен од теве ко теле дрогиран без сива маса и лоботомиран За неколку минути се наполнив отров со мозокот удрен ко аван со толчник ми дојде сѐ преку орган полов и почнав да исфрлам редица пцовки
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Човекот станува и во ходникот наидува на лебарката која сѐ уште прета. Ја згазнува дефинитивно.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Особено затоа што него го води вешта прозаистичка рака и просветлен интелектуален ум.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така е: кога човекот станува библиотека, а библиотеките оживуваат низ призмата на личното искуство, тогаш се добива навистина грандиозно дело.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Следејќи ја таа логика – ако Бог не постои, тогаш човекот станува Бог и како одбран Бог ќе изгради вистински рај на земјата ослободувајќи ја од злото и страдањата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Колку друг човек стануваше Филип Хаџиевски тогаш... За срамови...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Колку повеќе тоа заприлегува на возрасен, толку повеќе човекот станува детски недоверлив.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Очите на човекот стануваа стаклести. Не беа веќе рамнодушни.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од друга страна, колку повеќе црниот човек станува препознатлив, тој толку повеќе како црн човек се обезвреднува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Човекот станува непопустлив пред опкружувањето, пред околниот свет.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа е главната причина поради која човекот станува нестплив во чекањето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сте направиле, значи, премногу и премалку; патот треба да се продолжи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најпрво ги фрлате поетите пред поротниците; но, поротниците им простуваат и она што било мислење на осамениот човек станува мислење на целата држава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Авторите ги предавате на судиите: но, мораат овие пред да осудат, да слушнат; она што од страв не било исповедано во книгата, неказнето е изречено во одбраната; она што било нејасно кажано во некој спис, така се повторува во илјада други.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)