ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Длабока воздишка го надви тропањето на лончето на решото и шумот на дождот во прозорците...

Во главата на човекот остана само една мисла; неговото јако тело го растресе само едно каење: чајот не е вода, ни вино, чај никој сам не пие - чајот е нежност, загриженост, љубов...

Човекот остана на нозе зачудено отворајќи ја устата.

Брат ми напиша дека секој човек останува “дете на својата епоха, дури и во поглед на неговите најлични својства”.

А во тоа време љубовта беше нешто што трепери меѓу две души и две тела, време во кое страста беше опишувана како татнеж на вулкан а копнежот како дивеење на ураган, време во кое зборовите „душа“ и „страст“ и „копнеж“ беа изговарани и запишувани толку често, а најмногу од оние чие тело и душа едвај да затрепериле некогаш од страста и копнежот, што станаа излитени како долго носени чевли.

Би можело да се каже и дека секое поединечно лудило е дете на својата епоха, но и дека најличните својства на лудилата од сите епохи се исти. .

Многу подоцна брат ми напиша дека секој човек останува дете на својата епоха, дури и во поглед на неговите најлични својства, а исто така и секоја љубов е дел од времето во која се раѓа, бидејќи таа се раѓа меѓу две суштества кои се дел на своето време.

Видов камен во камен - човекот останал во твојата песна.

ВТОРАТА ЖЕНА: И јас мислам дека она што ќе се пропушти да му се даде на детето во најраното детство, ако ја нема љубовта и вниманието во првите години од животот, човекот останува вечно емоционално оштетен, бара љубов таму каде што не треба, а што е најважно ја нема сигурноста за настап во животот.

Таму е темно и попелишта само од пресушени мориња Небото распнато на крст се ниша И глас од подземјето вие: - Лош знак е душата себе си кога се моли, И кога човекот остане само со сенката бледа, Зашто тебе во ова соѕвездие те нема – а те гледам, Некаде си – но, каде си, Андромеда?