чета (имн.) - на (предл.)

Бугарите некое време ги прверувале дали се српски шпиони а потоа кога научиле дека не се, то ест дека пребегале на бугарска страна за да се борат против Србите, ги испратиле во 12. полк, кој бил составен од нашинци, во четата на овега, на Димитар Зојчев.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Честите судрувања со потерите, откаде тој излегуваше секогаш победник го направија силен и симпатичен во очите на мариовските селани, додека четата од Организацијата имаше сосема друг став.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но Толевата слава и смелите подвизи како да ја засенчуваа Организацијата, та кога се појави четата на Петре Ацев, брат на Гога, селаните ја пресретнаа со извесно сомнение, дури и подозрение.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така се образува четата на Коле Каранџулов, во која попаднаа и нашите пријатели Крсте Шаќир и Јован Ѓуров и поодија со него дури да го најдат својот војвода Толе Паша и да тргнат со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нешто ќе те прашам, бабо Право да ми кажиш...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа се две чети јунаци и комити: четите на Гоце и на пиринскиот цар - Јане Сандански.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сигурно некој од гардистите му го има запомнето бројот на регистрацијата и за неколку минути градската полиција и сите чети на гардата ќе го бараат неговиот мерцедес.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
До промена ќе дојде во 1901 г., кога четите на ВМРО, под команда на Јане Сандански, ја киднапирале Елен Стон.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Памтам, ланската година беше, некаде на Грамос, командирот на четата на сите девојки им даде по парче сапун што го имавме запленето претходниот ден.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И белки не е за несреќа“, си рече жалејќи што сега не му е младоста од едно време кога беше комита во четата на деда Гера.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но постои ли начин или приказна што ќе може барем привремено да го одложи расчеречувањето на мојата земја и тоа помеѓу олку настрвени мајки, запенуваше одвреме навреме Раде Ич, и тоа секогаш во присуство на капетанот Трајан Крстиќ, кој веќе неколку дена го врбуваше за доброволец во неговата чета на 23от Пешачки полк, што требаше токму тие денови да замине на фронтот на Кајмакчалан.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)