Потоа сè било готово, за само черек саат.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се позами, се позачешла — колку да му помине апешот во главата — и си ја зеде торбичката велејќи си сам за себе: — Требе порано да се оди, оти литургијата трае два саати (ако не ги прескокне половината молитви, што си имаше обичај), утреното еден, а после . . . ете има три четири кршчења, секое по черек саат, некој и друг парастас .. . денеска ќе се има баја работичка, — и пак си промрмори, навраќајќи долу Катината улица: — Нека даде господ, нека даде: кршчење, венчање, венчање, па и умирање!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога Ѓоре и мајка му Трајана се вратиле со воловите од врбјаците, Јован Акиноски слегол таму, кај бомбата, и набрзо се ватил со капсата в раце и смеејќи се.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)