А Антуш Крстин лежи на измитарени черги во дедовата куќа на крај село, таму кај што рекичката Давидица по неколкупати годишно секнува и пак надоаѓа од длабочината на планинските пазуви и гледа во пукнатините на таванот, во пајажината што се лелее сама од себе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во собата имаше земјен под на кој имаше черги во најразлични живи бои.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)