чекор (имн.) - го (зам.)

Но тој чекор го сметал како последно средство кое би било применето од Македонците во делот на Македонија под Грција.362 Резултатите од содржината на извештајот на Еванс го ставиле во мобилна состојба Министерството за надворешни работи на Велика Британија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
По патот – нерамница, покриен со искривени и испреплетени корење длабоко вжилени во сувата и правлива земја - две чекорења - едното тивко, нежно, ситно, битисано, тапливо, старечки несигурно и одвај чујно, со затрусан чекор го тера својот од Другото - со десната нога разлабавено, колебливо, нерамно, развлечено, а со левата - достојно, рамно и тешко, обележано од големиот поткован војнички чевел.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сал со еден чекор го превали ли овој обраснат појас и влегуваш, мајче, во туѓо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Четворицата курири кои секогаш во чекор го следеа Маркос и никогаш на отворено не отстапуваа од него, внимателно го слушаа Кикицас: - Ова што ќе ви го речам сега е и молба и најстрога наредба.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Совршени се тие неколку секунди пауза по незадолжителните разговори кога крадешкум ќе се погледнеме и ќе го почувствуваме мирисот на самото постоење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А, во неподносливите долги ноќи за да можам да направам само чекор го барав погледот во едни, сега веќе далечни очи кои некогаш беа совршен почеток на љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Забрзани чекори го затетеравија низ дворот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
У стилот на Џеси Џејмс, полека и со долг чекор го напушташ местото на злосторот, оставајќи позади себе купчиња од мошти...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Можеби и ваквите мои размисли ме одведоа под камарата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем зарем е лага дека секој наш чекор го управува навиката?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Исплашен, со несигурен чекор го пречекорив прагот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Оној кој е подбркан од судбината, независно од тоа кој пат ќе го искористи за да исчезне, не може да се ослободи од прогонувачот, постојано ќе го чувствува неговиот здив на вратот, дури и тогаш кога тој прогон ќе го прогласи и за проклетство што којзнае како му се присламчило па во чекор го следи, барем така го чувствува лично тој иако знае дека помеѓу него и прогонувачот се протега добар дел од пуста и неосветлена улица.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бог како суштество или дејствување Бог како метафорички „лик“ или бог како метафоричка „природа“ - за нас е значајно дали тоа ѝ одговара на понзофичко-маниристичкиот гест на човештвото.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Извесно е дека само чекор го дели пантеизмот на “магичните” маниристи и “панлогизмот” на “мистичните” маниристи, како што е еднаква оддалеченоста и помеѓу “деформацијата” на Понтормо и Макс Ернст и “анаморфозите” на париските минималисти и апстакциите на Пол Кле.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)