А сега стани со светлина во очите, раздувај ги црните сеништа што буричкаат во твојата душа, отвори се за твоето чедо и за сите други!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Велиш дека тогаш ќе го постелиш веленцето на кое ти израснале чедата и внуците...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Бев човек што оди кон неизбежна бездна. Јас - бездомник, провалник, чедо и брат и роб на гревот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Јас - бездомник, провалник, чедо и брат и роб на гревот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И во времето што одмина од ланската година кога ѝ ги собраа трите чеда и им нарамија пушки, таа дури сега, за првпат, се опушти, и олесна и единствена желба ѝ е овој миг да потрае, да се одолжи во денови и да се развлече во години.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)